In Episode 140 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Thomas Rid, Professor of Strategic Studies at Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies about active measures, the history of disinformation, and political warfare.
We live in the age of organized deception. Spy agencies pour vast resources into hacking, leaking, and forging data, often with the goal of weakening the very foundation of liberal democracy: trust in facts. As a renowned expert on technology and national security, Thomas Rid was one of the first to sound the alarm. More than four months before the 2016 election, he warned that Russian military intelligence was “carefully planning and timing a high-stakes political campaign” to disrupt the democratic process. But as crafty as such so-called active measures have become, they are not new.
The story of modern disinformation begins with the post-Russian Revolution clash between communism and capitalism, which would come to define the Cold War. In this conversation about active measures, Rid reveals startling intelligence and security secrets from materials written in more than ten languages across several nations, and from interviews with current and former operatives. He exposes the disturbing yet colorful history of professional, organized lying, tracks the rise of leaking, and shows how spies began to exploit emerging internet culture many years before WikiLeaks. Finally, he sheds new light on the 2016 election, especially the role of the infamous “troll farm” in St. Petersburg as well as a much more harmful attack that unfolded in the shadows.
During a period of heightened emotions, extreme politics, and dangerous precedents, this conversation will help listeners to understand how we got here and what we can do in order to make it safely through the other side.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Thomas Rid is Professor of Strategic Studies at Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies. Rid’s latest book, Active Measures, a startling history of disinformation, was published in late April 2020 with Farrar, Straus and Giroux (also in Russian, Japanese, Polish). His most recent book, Rise of the Machines (2016), tells the sweeping story of how cybernetics, a late-1940s theory of machines, came to incite anarchy and war (also in Chinese, Russian, German, Japanese, Turkish). His 2015 article “Attributing Cyber Attacks” was designed to explain, guide, and improve the identification of network breaches (Journal of Strategic Studies 2015). In 2013 he published the widely-read book Cyber War Will Not Take Place. Rid’s Ph.D. thesis, “War and Media Operations: The US Military and the Press from Vietnam to Iraq,” was the first academic analysis of the role of embedded media in the 2003 Iraq War, providing a concise history of US military public affairs management since Vietnam. Rid testified on information security in front of the U.S. Senate Select Committee on Intelligence as well as in the German Bundestag and the UK Parliament. From 2011 to 2016, Rid was a professor in the Department of War Studies at King’s College London. Between 2003 and 2010, he worked at major think tanks in Berlin, Paris, Jerusalem, and Washington, DC. Rid holds a PhD from Humboldt University in Berlin.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Duo Reges: constructio interrete. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid vero? Dat enim intervalla et relaxat. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Pauca mutat vel plura sane;
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tum mihi Piso: Quid ergo? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quod totum contra est.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Est, ut dicis, inquam. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tum mihi Piso: Quid ergo?
Duo Reges: constructio interrete. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Verum hoc idem saepe faciamus. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; At hoc in eo M. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Idemne, quod iucunde?
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Duo Reges: constructio interrete. Confecta res esset. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tria genera bonorum;
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quod cum dixissent, ille contra. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Ut id aliis narrare gestiant? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
related episodes
Episode 126
David Kilcullen
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Duo Reges: constructio interrete. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Erat enim Polemonis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Ita nemo beato beatior. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Sed quod proximum fuit non vidit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Poterat autem inpune; Quid ergo? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Res enim concurrent contrariae. Peccata paria. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Erat enim res aperta. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Sed quid sentiat, non videtis. Que Manilium, ab iisque M. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
