In Episode 140 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Thomas Rid, Professor of Strategic Studies at Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies about active measures, the history of disinformation, and political warfare.
We live in the age of organized deception. Spy agencies pour vast resources into hacking, leaking, and forging data, often with the goal of weakening the very foundation of liberal democracy: trust in facts. As a renowned expert on technology and national security, Thomas Rid was one of the first to sound the alarm. More than four months before the 2016 election, he warned that Russian military intelligence was “carefully planning and timing a high-stakes political campaign” to disrupt the democratic process. But as crafty as such so-called active measures have become, they are not new.
The story of modern disinformation begins with the post-Russian Revolution clash between communism and capitalism, which would come to define the Cold War. In this conversation about active measures, Rid reveals startling intelligence and security secrets from materials written in more than ten languages across several nations, and from interviews with current and former operatives. He exposes the disturbing yet colorful history of professional, organized lying, tracks the rise of leaking, and shows how spies began to exploit emerging internet culture many years before WikiLeaks. Finally, he sheds new light on the 2016 election, especially the role of the infamous “troll farm” in St. Petersburg as well as a much more harmful attack that unfolded in the shadows.
During a period of heightened emotions, extreme politics, and dangerous precedents, this conversation will help listeners to understand how we got here and what we can do in order to make it safely through the other side.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Thomas Rid is Professor of Strategic Studies at Johns Hopkins University’s School of Advanced International Studies. Rid’s latest book, Active Measures, a startling history of disinformation, was published in late April 2020 with Farrar, Straus and Giroux (also in Russian, Japanese, Polish). His most recent book, Rise of the Machines (2016), tells the sweeping story of how cybernetics, a late-1940s theory of machines, came to incite anarchy and war (also in Chinese, Russian, German, Japanese, Turkish). His 2015 article “Attributing Cyber Attacks” was designed to explain, guide, and improve the identification of network breaches (Journal of Strategic Studies 2015). In 2013 he published the widely-read book Cyber War Will Not Take Place. Rid’s Ph.D. thesis, “War and Media Operations: The US Military and the Press from Vietnam to Iraq,” was the first academic analysis of the role of embedded media in the 2003 Iraq War, providing a concise history of US military public affairs management since Vietnam. Rid testified on information security in front of the U.S. Senate Select Committee on Intelligence as well as in the German Bundestag and the UK Parliament. From 2011 to 2016, Rid was a professor in the Department of War Studies at King’s College London. Between 2003 and 2010, he worked at major think tanks in Berlin, Paris, Jerusalem, and Washington, DC. Rid holds a PhD from Humboldt University in Berlin.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Duo Reges: constructio interrete. Quorum altera prosunt, nocent altera. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Eadem fortitudinis ratio reperietur. Contineo me ab exemplis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Idem adhuc; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Beatus sibi videtur esse moriens. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quid me istud rogas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec nihil sane ad rem; At enim hic etiam dolore. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Laboro autem non sine causa; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non est igitur voluptas bonum. Satis est ad hoc responsum. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Verum hoc idem saepe faciamus.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Duo Reges: constructio interrete. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Maximus dolor, inquit, brevis est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Bonum valitudo: miser morbus. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Respondeat totidem verbis. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Tum mihi Piso: Quid ergo?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Duo Reges: constructio interrete. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Non semper, inquam; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
