Episode 126
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
Episode 126
David Kilcullen
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
summary
In Episode 126 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with David Kilcullen, a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare, and counterterrorism. David has amassed extensive operational experience over a 25 year career with the Australian and U.S. governments as an army officer, analyst, policy advisor and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus and was senior advisor to U.S. Secretary of State, Condoleezza Rice. He has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya, and Colombia. He’s a Professor of International and Political Studies at the University of New South Wales, Canberra. He’s also the author of five prize winning books on terrorism, insurgency, and future warfare, including his latest, “The Dragons and the Snakes: How the Rest Learned to Fight the West.”
This episode deals mainly with the evolution of warfare and the threats we currently face, including an extensive analysis of Chinese and Russian conventional and unconventional methods targeting the West. However, we couldn’t ignore what’s been happening in the world with the spread of the coronavirus—declared to be a global pandemic by the World Health Organization—and the emergency measures that are being put into place across every major developed and developing economy facing this growing epidemic.
The second hour of Demetri and David’s conversation includes a deep-dive into Russiagate, as well as the types of strategies of liminal warfare being employed by Putin and the Russian Federation against America and the West. The two also speculate about how Western adversaries may inflict further damage upon them during the 2020 election, capitalize on internal divisions, refugee crises, as well as this latest, global pandemic.
You can access the second hour, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Lt. Col. (res.) David Kilcullen is a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare and counterterrorism, with extensive operational experience over a 25-year career with the Australian and U.S. governments as an Army officer, analyst, policy adviser and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus, was senior advisor to U.S. Secretary of State Condoleezza Rice, and has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya and Colombia. Kilcullen serves on the Board of Advisors at the Center on Military and Political Power at the Foundation for Defense of Democracies. He’s professor of international and political studies at the University of New South Wales, Canberra and is CEO and President of Cordillera Applications Group, a research and operations firm providing geopolitical analysis, remote observation, fieldwork and related support to government, industry and NGOs. He is the author of five prize-winning books on terrorism, insurgency and future warfare as well as numerous scholarly papers on urbanization, conflict and future warfare. Kilcullen received a PhD in politics from the University of New South Wales at the Australian Defense Force Academy in 2000.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De illis, cum volemus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Si enim ad populum me vocas, eum. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sed ego in hoc resisto;
Duo Reges: constructio interrete. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quibus ego vehementer assentior. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ea possunt paria non esse.
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quae ista amicitia est? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed plane dicit quod intellegit. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Sit enim idem caecus, debilis. Beatus sibi videtur esse moriens. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quonam, inquit, modo? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Duo Reges: constructio interrete. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Sed tamen intellego quid velit. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint ista Graecorum; Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Ad eos igitur converte te, quaeso. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Si longus, levis dictata sunt. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. At enim hic etiam dolore.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Iam enim adesse poterit.
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Erat enim Polemonis. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Res enim concurrent contrariae. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid censes in Latino fore?