Episode 126
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
Episode 126
David Kilcullen
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
summary
In Episode 126 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with David Kilcullen, a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare, and counterterrorism. David has amassed extensive operational experience over a 25 year career with the Australian and U.S. governments as an army officer, analyst, policy advisor and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus and was senior advisor to U.S. Secretary of State, Condoleezza Rice. He has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya, and Colombia. He’s a Professor of International and Political Studies at the University of New South Wales, Canberra. He’s also the author of five prize winning books on terrorism, insurgency, and future warfare, including his latest, “The Dragons and the Snakes: How the Rest Learned to Fight the West.”
This episode deals mainly with the evolution of warfare and the threats we currently face, including an extensive analysis of Chinese and Russian conventional and unconventional methods targeting the West. However, we couldn’t ignore what’s been happening in the world with the spread of the coronavirus—declared to be a global pandemic by the World Health Organization—and the emergency measures that are being put into place across every major developed and developing economy facing this growing epidemic.
The second hour of Demetri and David’s conversation includes a deep-dive into Russiagate, as well as the types of strategies of liminal warfare being employed by Putin and the Russian Federation against America and the West. The two also speculate about how Western adversaries may inflict further damage upon them during the 2020 election, capitalize on internal divisions, refugee crises, as well as this latest, global pandemic.
You can access the second hour, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Lt. Col. (res.) David Kilcullen is a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare and counterterrorism, with extensive operational experience over a 25-year career with the Australian and U.S. governments as an Army officer, analyst, policy adviser and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus, was senior advisor to U.S. Secretary of State Condoleezza Rice, and has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya and Colombia. Kilcullen serves on the Board of Advisors at the Center on Military and Political Power at the Foundation for Defense of Democracies. He’s professor of international and political studies at the University of New South Wales, Canberra and is CEO and President of Cordillera Applications Group, a research and operations firm providing geopolitical analysis, remote observation, fieldwork and related support to government, industry and NGOs. He is the author of five prize-winning books on terrorism, insurgency and future warfare as well as numerous scholarly papers on urbanization, conflict and future warfare. Kilcullen received a PhD in politics from the University of New South Wales at the Australian Defense Force Academy in 2000.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Verum hoc idem saepe faciamus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Duo Reges: constructio interrete. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cur, nisi quod turpis oratio est? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Memini vero, inquam; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Negare non possum.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Pauca mutat vel plura sane; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Sullae consulatum? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Disserendi artem nullam habuit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Istic sum, inquit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Hoc est non dividere, sed frangere. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Duo Reges: constructio interrete. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nam ante Aristippus, et ille melius. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Cur iustitia laudatur? Contineo me ab exemplis. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Summus dolor plures dies manere non potest? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quid iudicant sensus? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Frater et T.
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ratio quidem vestra sic cogit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Tum mihi Piso: Quid ergo? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Restinguet citius, si ardentem acceperit. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Praeclare hoc quidem. Quod quidem nobis non saepe contingit. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Respondeat totidem verbis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An haec ab eo non dicuntur? Sed quid sentiat, non videtis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sint ista Graecorum; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Praeclare hoc quidem.
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quis Aristidem non mortuum diligit? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
