Episode 126
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
Episode 126
David Kilcullen
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
summary
In Episode 126 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with David Kilcullen, a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare, and counterterrorism. David has amassed extensive operational experience over a 25 year career with the Australian and U.S. governments as an army officer, analyst, policy advisor and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus and was senior advisor to U.S. Secretary of State, Condoleezza Rice. He has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya, and Colombia. He’s a Professor of International and Political Studies at the University of New South Wales, Canberra. He’s also the author of five prize winning books on terrorism, insurgency, and future warfare, including his latest, “The Dragons and the Snakes: How the Rest Learned to Fight the West.”
This episode deals mainly with the evolution of warfare and the threats we currently face, including an extensive analysis of Chinese and Russian conventional and unconventional methods targeting the West. However, we couldn’t ignore what’s been happening in the world with the spread of the coronavirus—declared to be a global pandemic by the World Health Organization—and the emergency measures that are being put into place across every major developed and developing economy facing this growing epidemic.
The second hour of Demetri and David’s conversation includes a deep-dive into Russiagate, as well as the types of strategies of liminal warfare being employed by Putin and the Russian Federation against America and the West. The two also speculate about how Western adversaries may inflict further damage upon them during the 2020 election, capitalize on internal divisions, refugee crises, as well as this latest, global pandemic.
You can access the second hour, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Lt. Col. (res.) David Kilcullen is a theorist and practitioner of guerrilla and unconventional warfare and counterterrorism, with extensive operational experience over a 25-year career with the Australian and U.S. governments as an Army officer, analyst, policy adviser and diplomat. He served in Iraq as senior counterinsurgency advisor to U.S. General David Petraeus, was senior advisor to U.S. Secretary of State Condoleezza Rice, and has served in Afghanistan, Pakistan, Somalia, Libya and Colombia. Kilcullen serves on the Board of Advisors at the Center on Military and Political Power at the Foundation for Defense of Democracies. He’s professor of international and political studies at the University of New South Wales, Canberra and is CEO and President of Cordillera Applications Group, a research and operations firm providing geopolitical analysis, remote observation, fieldwork and related support to government, industry and NGOs. He is the author of five prize-winning books on terrorism, insurgency and future warfare as well as numerous scholarly papers on urbanization, conflict and future warfare. Kilcullen received a PhD in politics from the University of New South Wales at the Australian Defense Force Academy in 2000.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Duo Reges: constructio interrete. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Tubulo putas dicere? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quis Aristidem non mortuum diligit? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? De illis, cum volemus. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duo Reges: constructio interrete. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Haec dicuntur fortasse ieiunius; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quibusnam praeteritis? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Omnia peccata paria dicitis.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Cur, nisi quod turpis oratio est? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. At enim hic etiam dolore. Duo Reges: constructio interrete.
Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sit enim idem caecus, debilis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ac tamen hic mallet non dolere. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Reguli reiciendam; Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; An hoc usque quaque, aliter in vita? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Summus dolor plures dies manere non potest?
An eiusdem modi? Quod iam a me expectare noli. Urgent tamen et nihil remittunt. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Primum quid tu dicis breve? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.