Episode 71
Chinese Commercial Espionage and the Arrest of Huawei’s CFO | James Mulvenon
Episode 71
James Mulvenon
Chinese Commercial Espionage and the Arrest of Huawei’s CFO | James Mulvenon
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with James Mulvenon, Vice-President of Defense Group Inc.’s Intelligence Division and Director of DGI’s Center for Intelligence Research and Analysis. Dr. Mulvenon is an expert on the Chinese military and Chinese cyber issues and has published widely on Chinese military affairs, party-army relations, C4ISR, and nuclear weapons’ doctrine and organizations. He’s a regular commentator on the Chinese military, cyber warfare, and Chinese industrial espionage, all of which we discuss in today’s, hour-long conversation.
This episode was prompted by the recent arrest of telecommunications giant Huawei’s CFO Meng Wanzhou during her transit through Vancouver airport on December 1st, 2018. Meng is currently out on bail, awaiting the service of a formal extradition request from the United States on charges related to Huawei’s alleged evasion of Iranian sanctions. James has been investigating and writing about Chinese commercial espionage, and in particular about Huawei, for years, which makes him the ideal person to speak to about this ongoing, diplomatic drama and its implication for US-China trade talks. Will Trump’s hard-nosed, no-holds-barred negotiating style work to level the playing field between these two countries? More importantly, is it time to acknowledge that our multi-decade long effort to integrate China into the neo-liberal world order has failed and that a new strategy must be developed to deal with a more obstinate and adversarial China? Considering the important role played by information technology in the 21st century, any strategy for confronting China must also deal with the country’s cyber capabilities and its use of commercial espionage in the service of champion companies like Huawei. These are just some of the topics we consider in today’s conversation.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
James Mulvenon is currently General Manager of SOS International’s Special Programs Division and was previously Vice-President of Defense Group Inc.’s (DGI) Intelligence Division and Director of DGI’s Center for Intelligence Research and Analysis (CIRA). Dr. Mulvenon is an expert on the Chinese military and Chinese cyber issues, and has published widely on Chinese military affairs, party-army relations, C4ISR (command, control, communications, computers,
intelligence, and reconnaissance), and nuclear weapons doctrine and organizations.
Among his professional affiliations, Dr. Mulvenon is a founding member and current President of the Cyber Conflict Studies Association, is presently a member of the National Committee for U.S.-China Relations, and was a term member of the Council on Foreign Relations between 1999 and 2004. He is a regular commentator on both the Chinese military and cyberwarfare in major U.S. print and TV media.
Dr. Mulvenon’s book, Soldiers of Fortune (Sharpe, 2001) details the rise and fall of the Chinese
military’s multi-billion dollar international business empire. His more recent publications include Chinese Industrial Espionage: Technology Acquisition and Military Modernization (co-authored with William C. Hannas and Anna B. Puglisi; Routlege, 2013) and “PLA Computer Network Operations: Scenarios, Doctrine, Organizations, and Capability,” (in Roy Kamphausen, et al. Beyond the Strait: PLA Missions Other Than Taiwan, NBR, 2009). Dr. Mulvenon holds a Ph.D. in political science from the University of California, Los Angeles, and attended Fudan University in Shanghai from 1991-1992.
Dr. Mulvenon has testified before the Commission before and is the lead researcher on a forthcoming report sponsored by the Commission on cloud computing in China.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae cum dixisset, finem ille. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Duo Reges: constructio interrete.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Tanta vis admonitionis inest in locis; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quae duo sunt, unum facit. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Restinguet citius, si ardentem acceperit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Sit sane ista voluptas. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Duo Reges: constructio interrete.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Id est enim, de quo quaerimus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Primum quid tu dicis breve? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Eademne, quae restincta siti?
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Tubulo putas dicere? Conferam avum tuum Drusum cum C. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Duo Reges: constructio interrete. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Ergo, inquit, tibi Q. Si id dicis, vicimus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Laboro autem non sine causa; Sed haec omittamus; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Odium autem et invidiam facile vitabis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Facete M. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Sed residamus, inquit, si placet. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Satis est ad hoc responsum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo Reges: constructio interrete. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. At hoc in eo M.
Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Tu quidem reddes; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Hos contra singulos dici est melius.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Scrupulum, inquam, abeunti; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Laboro autem non sine causa; Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc simile tandem est? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Qui est in parvis malis. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Duo Reges: constructio interrete. Ut pulsi recurrant? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae duo sunt, unum facit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
