Episode 79
Surveillance Capitalism in the Age of the Unprecedented | Shoshana Zuboff
Episode 79
Shoshana Zuboff
Surveillance Capitalism in the Age of the Unprecedented | Shoshana Zuboff
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri speaks with Shoshana Zuboff, whose career has been devoted to the study of the rise of the digital, its individual, organizational, and social consequences, and its relationship to the history and future of capitalism.
In 1609, while in search of a rumored, northeast passage to Asia on behalf of the Dutch East India Company, the English explorer and navigator Henry Hudson, landed on what is modern day New York City.
Though written accounts exist of Hudson’s encounters with local tribes, native accounts have been handed down to us through oral tradition, often transcribed much later by missionaries and settlers. In 1765, a Moravian missionary who lived for many years among the Delaware and Mohican tribes recorded a native account of the first meeting:
“A long time ago, some Indians who had been out fishing, where the sea widens, spied at a great distance something remarkably large swimming or floating on the water. It was agreed among those who were spectators, that as this phenomenon moved towards the land, it would be well to inform all the Indians on the inhabited islands. Chiefs, from scattered tribes who arrived in numbers, concluded the strange appearance to be a large canoe or house, in which the great Supreme Being himself was coming to visit them.“
Such descriptions by native peoples of their first encounters with white settlers were common throughout the Americas. The first man to bring news to the great Aztec King Montezuma of Spanish ships described what he saw from the Gulf coast as “towers or small mountains floating on the waves of the sea.” In other accounts, natives looked from the shore and thought the awesome, approaching ships were giant, white seabirds or floating islands. There are even theories that the Arawak – the first tribe to encounter Columbus’ ships off the coast of Hispaniola – could at first, see only their ripples across the horizon. They were unable to picture what was for them, unprecedented. Unimagined. Alien.
What all these people had in common was that they were unable to name, let alone recognize a force of creative destruction so vast and boundless that it would make their worlds unrecognizable, their homes uninhabitable, and their lives unlivable. They were unable to see the ships and their crew for what they were – the vessels of conquerors, pillagers, and looters of unsullied lands. Unable to name them, they welcomed them, agents of their own annihilation.
This week, on Hidden Forces, we explore the unprecedented force of surveillance capitalism – how it threatens to dispossess us of our experiences, our sanctuaries, and our very lives.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Shoshana Zuboff joined the Harvard Business School faculty in 1981. One of the first tenured women at the school, she was the Charles Edward Wilson Professor of Business Administration. In 2014 and 2015 she was a Faculty Associate at the Berkman Center for Internet and Society at Harvard Law School. Her career has been devoted to the study of the rise of the digital, its individual, organizational, and social consequences, and its relationship to the history and future of capitalism. She also founded and led the executive education program, Odyssey: School for the Second Half of Life.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Tum mihi Piso: Quid ergo?
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quippe: habes enim a rhetoribus; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Certe non potest. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Pauca mutat vel plura sane; Non laboro, inquit, de nomine. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Sed ad rem redeamus; Qui est in parvis malis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Non laboro, inquit, de nomine. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Duo Reges: constructio interrete. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Quae contraria sunt his, malane? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Itaque contra est, ac dicitis; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Minime vero, inquit ille, consentit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quis istud possit, inquit, negare? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nihil enim hoc differt. Duo Reges: constructio interrete. Bonum integritas corporis: misera debilitas.
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
