Episode 78
Matt Taibbi | The News Media and Manufacturing Consent in the 21st Century
Episode 78
Matt Taibbi
Matt Taibbi | The News Media and Manufacturing Consent in the 21st Century
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Matt Taibbi, a contributing editor for Rolling Stone and winner of the 2008 National Magazine Award, about his latest book, Hate, INC.
Matt Taibbi is someone who truly needs no introduction. His polemical, but also highly illustrative and expository writing stands apart from his contemporaries, and the significance of his contributions, particularly to the public debate during the 2008 financial crisis cannot be understated. He served as an interpreter for what was, in his own words, “a crime story that most people mistakenly thought of as an economic story.” His attacks on those he identified as being chiefly responsible for the crisis were relentless, and in a media environment tenanted and owned by government apologists and banking sycophants, they were noticeably ruthless and unforgiving. In an article he penned in the spring of 2010 titled, “The Great American Bubble Machine,” Taibbi referred to the investment bank Goldman Sachs as a “great vampire squid wrapped around the face of humanity, relentlessly jamming its blood funnel into anything that smells like money.”
Fortunately for Goldman Sachs, Matt Taibbi has since turned his attention towards the media itself, embarking on an ambitious project to update Edward Herman and Noam Chomsky’s Manufacturing Consent, for the 21st century, as a serialized book that he’s been releasing through sub-stack. The majority of this conversation deals with the subject of that book, which is a sort of operational manual for those looking to understand how journalists and the media shape social reality.
When Manufacturing Consent was first published in 1988, the media landscape was still largely dominated by print and broadcast television. We’ve since gone through two, major technological disruptions, first with cable, and then with the Internet, both of which altered the traditional pathways through which governments and big business try to shape and control public opinion. Matt and Demetri discuss these changes at length, including the amplification of “flak” through social media, the new orthodoxies of groupthink, as well as an exploration of victimhood hierarchies as understood through Herman and Chomsky’s “worthy vs. unworthy victims” framework.
Finally, Matt Taibbi and Demetri discuss the circus that is the media’s political coverage, including some amazing stories from Matt’s time on the 2016 campaign trail, as well as a scathing critique of his old buddies at Goldman Sachs, who are back in the news over their role in a scheme to defraud the Malaysian government and its citizens of billions of dollars through the use of a state-owned investment fund known as 1MDB. If you want access to this part of the conversation, as well as a transcript of the full episode along with this week’s 14-page rundown, which includes an updated outline of the propaganda model and a timeline of important events in the evolution of the news business, you can subscribe directly by clicking on the overtime, transcript, or rundown tabs within this episode page. Subscribers instantly gain access to our entire library of content, including nearly 80 transcripts, close to 60 rundowns, and overtime segments going back to the end of December 2018.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Matt Taibbi is a contributing editor for Rolling Stone and winner of the 2008 National Magazine Award for columns and commentary. His most recent book is ‘I Can’t Breathe: A Killing on Bay Street,’ about the infamous killing of Eric Garner by the New York City police. He’s also the author of the New York Times bestsellers ‘Insane Clown President,’ ‘The Divide,’ ‘Griftopia,’ and ‘The Great Derangement.’
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Duo Reges: constructio interrete. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Rationis enim perfectio est virtus; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Nam de isto magna dissensio est.
Sed tamen intellego quid velit. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? An hoc usque quaque, aliter in vita? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Sed plane dicit quod intellegit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Duo Reges: constructio interrete. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis istud possit, inquit, negare?
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sed tamen intellego quid velit. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Itaque his sapiens semper vacabit. Sint ista Graecorum; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Sullae consulatum?
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Cur post Tarentum ad Archytam? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nunc de hominis summo bono quaeritur;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Duo Reges: constructio interrete. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Cur post Tarentum ad Archytam? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Cur iustitia laudatur? Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Id est enim, de quo quaerimus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae contraria sunt his, malane? Quis negat? Conferam avum tuum Drusum cum C. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quo tandem modo? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Disserendi artem nullam habuit. Restatis igitur vos; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Illi enim inter se dissentiunt. Et nemo nimium beatus est; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Duo Reges: constructio interrete. Quare attende, quaeso. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Scaevolam M. Ubi ut eam caperet aut quando? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Summus dolor plures dies manere non potest? Gerendus est mos, modo recte sentiat.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
