Episode 78
Matt Taibbi | The News Media and Manufacturing Consent in the 21st Century
Episode 78
Matt Taibbi
Matt Taibbi | The News Media and Manufacturing Consent in the 21st Century
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Matt Taibbi, a contributing editor for Rolling Stone and winner of the 2008 National Magazine Award, about his latest book, Hate, INC.
Matt Taibbi is someone who truly needs no introduction. His polemical, but also highly illustrative and expository writing stands apart from his contemporaries, and the significance of his contributions, particularly to the public debate during the 2008 financial crisis cannot be understated. He served as an interpreter for what was, in his own words, “a crime story that most people mistakenly thought of as an economic story.” His attacks on those he identified as being chiefly responsible for the crisis were relentless, and in a media environment tenanted and owned by government apologists and banking sycophants, they were noticeably ruthless and unforgiving. In an article he penned in the spring of 2010 titled, “The Great American Bubble Machine,” Taibbi referred to the investment bank Goldman Sachs as a “great vampire squid wrapped around the face of humanity, relentlessly jamming its blood funnel into anything that smells like money.”
Fortunately for Goldman Sachs, Matt Taibbi has since turned his attention towards the media itself, embarking on an ambitious project to update Edward Herman and Noam Chomsky’s Manufacturing Consent, for the 21st century, as a serialized book that he’s been releasing through sub-stack. The majority of this conversation deals with the subject of that book, which is a sort of operational manual for those looking to understand how journalists and the media shape social reality.
When Manufacturing Consent was first published in 1988, the media landscape was still largely dominated by print and broadcast television. We’ve since gone through two, major technological disruptions, first with cable, and then with the Internet, both of which altered the traditional pathways through which governments and big business try to shape and control public opinion. Matt and Demetri discuss these changes at length, including the amplification of “flak” through social media, the new orthodoxies of groupthink, as well as an exploration of victimhood hierarchies as understood through Herman and Chomsky’s “worthy vs. unworthy victims” framework.
Finally, Matt Taibbi and Demetri discuss the circus that is the media’s political coverage, including some amazing stories from Matt’s time on the 2016 campaign trail, as well as a scathing critique of his old buddies at Goldman Sachs, who are back in the news over their role in a scheme to defraud the Malaysian government and its citizens of billions of dollars through the use of a state-owned investment fund known as 1MDB. If you want access to this part of the conversation, as well as a transcript of the full episode along with this week’s 14-page rundown, which includes an updated outline of the propaganda model and a timeline of important events in the evolution of the news business, you can subscribe directly by clicking on the overtime, transcript, or rundown tabs within this episode page. Subscribers instantly gain access to our entire library of content, including nearly 80 transcripts, close to 60 rundowns, and overtime segments going back to the end of December 2018.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Matt Taibbi is a contributing editor for Rolling Stone and winner of the 2008 National Magazine Award for columns and commentary. His most recent book is ‘I Can’t Breathe: A Killing on Bay Street,’ about the infamous killing of Eric Garner by the New York City police. He’s also the author of the New York Times bestsellers ‘Insane Clown President,’ ‘The Divide,’ ‘Griftopia,’ and ‘The Great Derangement.’
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quorum altera prosunt, nocent altera. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Haec dicuntur inconstantissime. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Efficiens dici potest.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Cur, nisi quod turpis oratio est? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Facillimum id quidem est, inquam. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quare conare, quaeso. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Scisse enim te quis coarguere possit?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; At hoc in eo M. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Duo Reges: constructio interrete. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Ea possunt paria non esse. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Si longus, levis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Duo Reges: constructio interrete. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed haec nihil sane ad rem; Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quis istud possit, inquit, negare? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Age sane, inquam. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Duo Reges: constructio interrete. Quonam, inquit, modo? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Efficiens dici potest. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quibus ego vehementer assentior. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quid enim? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.