In Episode 149 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Orville Schell, Director of the Center on U.S.-China Relations at the Asia Society about the implications of Secretary of State Mike Pompeo’s monumental speech at the Nixon Library, the history of engagement with China’s Communist Party, and what a New Cold War with China will mean for the future of peace and security.
Dr. Schell’s career as a China scholar spans the entire arch of US-Sino relations since Nixon’s fateful trip to the Middle Kingdom in 1972 and the opening up of China to the world.
The same year (1967) that Dr. Schell earned his master’s degree in Chinese studies an astounding 70 percent of Americans agreed on one thing: the greatest threat to U.S. security was the People’s Republic of China. After fifty years of engagement where relations between the two nations would improve dramatically, Americans are now back to viewing China as an enemy.
A Pew Research Center poll conducted in March 2020 shows that roughly two-thirds of Americans now say they have an unfavorable view of China, the most negative rating for the country since the Center began asking the question in 2005, and up nearly 20 percentage points since the start of the Trump administration. Positive views of China’s leader, President Xi Jinping, are also at historically low levels.
In a recent speech delivered at the Nixon Presidential Library, Secretary of State Mike Pompeo declared the failure of 50 years of engagement with China and called for the free world to stand up against this “new tyranny” in what felt very much like the beginning of a new cold war.
“It’s true, there are differences,” remarked Pompeo, when contrasting China to the USSR. “Unlike the Soviet Union, China is deeply integrated into the global economy. But Beijing is more dependent on us than we are on them.” “I reject the notion,” he continued, “that we’re living in an age of inevitability, that some trap is pre-ordained, that CCP supremacy is the future. . . . If we bend the knee now, our children’s children may be at the mercy of the Chinese Communist Party, whose actions are the primary challenge today in the free world. General Secretary Xi is not destined to tyrannize inside and outside of China forever unless we allow it.”
In their conversation, Orville Schell and Demetri Kofinas discuss the speech, what it means for US-Sino relations, and the implications of disengagement for the US, China, and the world.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Orville Schell is the Arthur Ross Director of the Center on U.S.-China Relations at Asia Society in New York. He is a former professor and Dean at the University of California, Berkeley Graduate School of Journalism. Schell is the author of fifteen books, ten of them about China, contributed to numerous edited volumes and has written widely for many magazine and newspapers, including The Atlantic Monthly, The New Yorker, Time, The New Republic, Harpers, The Nation, The New York Review of Books, Wired, Foreign Affairs, the China Quarterly, and The New York Times, the Washington Post, and the Los Angeles Times. Schell was born in New York City, graduated Magna Cum Laude from Harvard University in Far Eastern History, was an exchange student at National Taiwan University in the 1960s, and earned a Ph.D. (Abd) at University of California, Berkeley in Chinese History. He worked for the Ford Foundation in Indonesia, covered the war in Indochina as a journalist, and has traveled widely in China since the mid-70s. He is a Fellow at the Weatherhead East Asian Institute at Columbia University, a Senior Fellow at the Annenberg School of Communications at USC, and a member of the Council on Foreign Relations. Schell is also the recipient of many prizes and fellowships, including a Guggenheim Fellowship, the Overseas Press Club Award, and the Harvard-Stanford Shorenstein Prize in Asian Journalism.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ut id aliis narrare gestiant? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Duo Reges: constructio interrete. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sed haec in pueris; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Et nemo nimium beatus est; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Bonum valitudo: miser morbus.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Satis est ad hoc responsum. Nam ante Aristippus, et ille melius. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. De illis, cum volemus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Id mihi magnum videtur. Cyrenaici quidem non recusant; Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Aliter autem vobis placet. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ac tamen hic mallet non dolere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid censes in Latino fore?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nam quid possumus facere melius? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Duo Reges: constructio interrete. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Si longus, levis dictata sunt. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Certe non potest.
Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae cum essent dicta, discessimus.
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duo Reges: constructio interrete. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. ALIO MODO. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Age sane, inquam. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ubi ut eam caperet aut quando? Nos vero, inquit ille;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
At hoc in eo M. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quo modo autem philosophus loquitur? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quare ad ea primum, si videtur; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Sed ad bona praeterita redeamus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
