In Episode 159 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Chris Brose, fmr. Staff Director of the Senate Armed Services Committee, a fmr. speechwriter to two Secretaries of State, and the current Head of Strategy at Anduril Industries, a defense product company working at the bleeding edge of innovation in defense strategy, procurement, and development.
This is a conversation about the story that the American public tells itself about the strength and primacy of American military power and how that story has increasingly fallen out of step with the reality of how our military operates, the technologies it has at its disposal, and the threat that countries like Russia and China pose to America’s battle-networks, systems, and platforms. How do we navigate these challenges while still trying to maintain peace and security both at home and abroad? How is the nature of warfare changing, and how can America’s military evolve to meet the challenge posed by new systems of automated warfare, next-generation weaponry, and shorter development cycles? And as we work to meet these challenges, how do we guard against the weakening of our civil and political institutions in an effort to overcome them? These are just a few of the questions that Chris and Demetri tackle in the first part of today’s conversation.
In the overtime, the two discuss some of the initiatives and projects that Chris is most excited about at Anduril, and how the company is revolutionizing the way we think about the relationship between commercial technologies and military technologies, battle networks and platforms, as well as the overall budgetary procurement and acquisition process.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Chris Brose is Head of Strategy at Anduril Industries and Senior Fellow at the Carnegie Endowment for International Peace. From 2015-18, he was staff director of the Senate Armed Services Committee. In that capacity, he managed the Committee’s professional staff in support of the Chairman and other majority members in overseeing all of the programs, policies, and resources of the Department of Defense, as well as confirming all of the Department’s senior civilian and military leaders. He was also responsible for leading the production, negotiation, and passage of four National Defense Authorization Acts (FY16-19), which set policy and authorized spending for all U.S. national defense activities. From 2009-14, he served as senior policy adviser to Senator John McCain (R-AZ), supporting his work on the Senate Armed Services Committee, the Senate Select Committee on Intelligence, and the Senate Foreign Relations Committee. He conducted official travel to more than 60 countries during his work in the Senate. From 2008-09, he was senior editor of Foreign Policy magazine. Prior to that, he served as policy adviser and chief speechwriter to Secretary of State Condoleezza Rice from 2005-08, working as a member of the Secretary’s Policy Planning Staff and supporting the Secretary on regular foreign travel. He began his career in public service as a speechwriter for Secretary of State Colin Powell.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Age, inquies, ista parva sunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Duo Reges: constructio interrete. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Sed ego in hoc resisto; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quid, quod res alia tota est? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae cum essent dicta, discessimus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cur iustitia laudatur?
At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Proclivi currit oratio. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ac tamen hic mallet non dolere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sit enim idem caecus, debilis. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cyrenaici quidem non recusant; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Ergo, inquit, tibi Q. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Duo Reges: constructio interrete. Praeteritis, inquit, gaudeo.
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Qui est in parvis malis. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Frater et T. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
related episodes
Episode 126
David Kilcullen
Theories of War & How the ‘Rest’ Learned to Fight the West | David Kilcullen
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Beatus sibi videtur esse moriens. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quonam, inquit, modo? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
