In Episode 188 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Toby Ord, a Senior Research Fellow in Philosophy at Oxford University and author of “The Precipice,” a book that focuses on the big picture questions facing humanity’s long-term future and the risks which threaten to put a premature end to our existence.
The purpose of today’s conversation is first, to get you to reflect on this question of whether or not humanity and our future is worth fighting for, and second, to reflect on what that means in terms of human action, politics, and global cooperation. What are the existential risks that we face as a species? How do we calculate those risks? Where do we focus our attention, how do we prioritize, and finally, what can we do to mitigate those risks that we deem worthy of our attention?
For those interested in learning about existential risk factors, this part of the discussion begins near the forty-minute mark and focuses mainly on the threat of nuclear war and the geopolitical dimensions that escalate its likelihood. The overtime is spent primarily discussing the risks posed by both natural and engineered pandemics, biological terrorism, and artificial intelligence. The two also discuss asteroid impacts, climate change, and supervolcanic eruptions.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Toby Ord is a Senior Research Fellow in Philosophy at Oxford University. His work focuses on the big picture questions facing humanity. What are the most important issues of our time? How can we best address them? Toby’s earlier work explored the ethics of global health and global poverty, demonstrating that aid has been highly successful on average and has the potential to be even more successful if we were to improve our priority setting. This led him to create an international society called Giving What We Can, whose members have pledged over $1.5 billion to the most effective charities helping to improve the world. He also co-founded the wider effective altruism movement, encouraging thousands of people to use reason and evidence to help others as much as possible. His current research is on the long-term future of humanity, and risks that threaten to destroy our entire potential. His new book, “The Precipice,” explores these topics and concludes that safeguarding our future is among the most pressing and neglected issues we face. Toby has advised the World Health Organization, the World Economic Forum, and the UK Prime Minister’s Office and Cabinet Office. His work has been featured hundreds of times in the national and international media.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Duo Reges: constructio interrete. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
At enim hic etiam dolore. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Itaque ab his ordiamur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Conferam avum tuum Drusum cum C. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tenent mordicus. Ego vero isti, inquam, permitto.
Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete.
Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Immo videri fortasse. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Paria sunt igitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tubulo putas dicere?
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Non igitur bene. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc non est positum in nostra actione. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Duo Reges: constructio interrete. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Laboro autem non sine causa;
-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Hoc simile tandem est? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Itaque his sapiens semper vacabit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Duo Reges: constructio interrete. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; An eiusdem modi? Inquit, dasne adolescenti veniam? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Quod vestri non item. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quo modo autem philosophus loquitur?
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
