
Episode 217
A Memoir of Illness, Discovery, & the Body Politic | Ross Douthat

Episode 217
Ross Douthat
A Memoir of Illness, Discovery, & the Body Politic | Ross Douthat
summary
In Episode 217 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with New York Times Op-Ed columnist Ross Douthat about his five-year struggle with a disease that in his own words, officially, doesn’t exist. It’s a story about personal suffering but also about what happens when we become terribly ill only to realize that even the doctors who are willing to treat us can only do so much.
Demetri and Ross spend the first half of their conversation discussing the book and its lessons for not only those dealing with chronic illnesses like Lyme disease, which has afflicted Ross, but for anyone who feels the need to challenge or circumvent the medical establishment in order to treat an illness or cure a serious disease. Unsurprisingly, this leads directly into a conversation about Covid-19, a disease which has inspired its own set of alternative treatment modalities and which has afflicted tens of millions of people with symptoms that the medical establishment is still struggling to understand.
In the second hour, Demetri has a chance to ask Ross about a number of political and social issues and questions surrounding the upcoming elections, the enduring popularity of Donald Trump, the ongoing transformation of the news media, the Biden presidency, and much more.
You can access the second part of this episode, as well as the transcript and rundown to this week’s conversation through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Subscribe on Apple Podcasts | Spotify | Stitcher | SoundCloud | YouTube | CastBox | RSS Feed
Write us a review on Apple Podcasts
Subscribe to our mailing list through the Hidden Forces Website
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at https://hiddenforces.supercast.com
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
Follow Demetri on Twitter at @Kofinas
Episode Recorded on 11/02/2021
bio
Ross Douthat has been an Op-Ed columnist for The New York Times since 2009. Previously, he was a senior editor at The Atlantic. He is the author of The Decadent Society, To Change the Church, Bad Religion, and Privilege, and a co-author, with Reihan Salam, of Grand New Party. He is the film critic for National Review. He lives with his wife and four children in New Haven, Connecticut.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc idem saepe faciamus.
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Cur, nisi quod turpis oratio est? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Duo Reges: constructio interrete. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Itaque fecimus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Deprehensus omnem poenam contemnet. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duo Reges: constructio interrete. Respondeat totidem verbis.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Quorum altera prosunt, nocent altera. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Polycratem Samium felicem appellabant.
related episodes
Episode 116
Eugenia Zukerman
Like Falling Through a Cloud: Life, Music, and the Ethereality of Memory | Eugenia Zukerman
Episode 115
Brian Koffman
Cutting Edge Therapy: Cancer Cured After Eleven Years of Battling CLL | Brian Koffman
Episode 88
Eve Ensler
Vagina Monologues Author Eve Ensler Talks About Strength, Vulnerability, and Social Change
Episode 94
Jerry Colonna
Jerry Colonna | Heeding the Call to Adulthood: Lessons on Life and Leadership
Episode 214
Scott Gottlieb
Uncontrolled Spread: How COVID-19 Crushed Us & How to Fight the Next Pandemic | Scott Gottlieb
Episode 184
Noreena Hertz
The Lonely Century: Coming Together in a World That’s Pulling Apart | Noreena Hertz
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si enim ad populum me vocas, eum. Audeo dicere, inquit. Nulla erit controversia.
Velut ego nunc moveor. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Duo Reges: constructio interrete. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nam de isto magna dissensio est. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Explanetur igitur. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Ut id aliis narrare gestiant? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Summae mihi videtur inscitiae. Non potes, nisi retexueris illa.