In Episode 217 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with New York Times Op-Ed columnist Ross Douthat about his five-year struggle with a disease that in his own words, officially, doesn’t exist. It’s a story about personal suffering but also about what happens when we become terribly ill only to realize that even the doctors who are willing to treat us can only do so much.
Demetri and Ross spend the first half of their conversation discussing the book and its lessons for not only those dealing with chronic illnesses like Lyme disease, which has afflicted Ross, but for anyone who feels the need to challenge or circumvent the medical establishment in order to treat an illness or cure a serious disease. Unsurprisingly, this leads directly into a conversation about Covid-19, a disease which has inspired its own set of alternative treatment modalities and which has afflicted tens of millions of people with symptoms that the medical establishment is still struggling to understand.
In the second hour, Demetri has a chance to ask Ross about a number of political and social issues and questions surrounding the upcoming elections, the enduring popularity of Donald Trump, the ongoing transformation of the news media, the Biden presidency, and much more.
You can access the second part of this episode, as well as the transcript and rundown to this week’s conversation through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Ross Douthat has been an Op-Ed columnist for The New York Times since 2009. Previously, he was a senior editor at The Atlantic. He is the author of The Decadent Society, To Change the Church, Bad Religion, and Privilege, and a co-author, with Reihan Salam, of Grand New Party. He is the film critic for National Review. He lives with his wife and four children in New Haven, Connecticut.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Summus dolor plures dies manere non potest? Duo Reges: constructio interrete. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Minime vero istorum quidem, inquit. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sed haec omittamus; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Duo Reges: constructio interrete. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Falli igitur possumus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Non igitur bene. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Urgent tamen et nihil remittunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Cur haec eadem Democritus? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sint modo partes vitae beatae.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Dicimus aliquem hilare vivere; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quid enim possumus hoc agere divinius?
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Confecta res esset. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Beatus sibi videtur esse moriens.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Duo Reges: constructio interrete. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. An eiusdem modi?
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ac tamen hic mallet non dolere. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Deinde dolorem quem maximum? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quo tandem modo? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Sin aliud quid voles, postea. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ecce aliud simile dissimile. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
