Episode 115
Cutting Edge Therapy: Cancer Cured After Eleven Years of Battling CLL | Brian Koffman
Episode 115
Brian Koffman
Cutting Edge Therapy: Cancer Cured After Eleven Years of Battling CLL | Brian Koffman
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Brian Koffman, a doctor turned CLL patient, whose patient education and advocacy efforts have given hope and encouragement to CLL cancer patients everywhere.
Brian Koffman is extraordinary, in many ways. He’s extraordinary in the medical sense because, after twelve years of battling blood cancer, doctors can no longer find a single trace of malignancy in his entire body. He is 100% cancer-free going on almost two years, thanks to an experimental therapy that wiped out his CLL cancer in less than a month. But there’s another way in which Dr. Koffman is extraordinary, and this has to do with how he has handled his diagnosis. Brian Koffman’s willingness to share his experience undergoing cutting edge treatments, as well as his decision to leave his medical practice behind and dedicate his life entirely to being a CLL advocate have both had an enormously positive impact on the lives of CLL patients and their families.
Many listeners will already know Demetri’s story and that he is a survivor of a brain tumor that caused him debilitating psychological and physical distress, but which also empowered him to change his life. It took such an experience for Demetri to truly understand that his time in this world is limited. This is not just true of him; it is true of you, too. It’s true of all of us. We’re all mortal, and how we choose to spend our precious time in the face of this reality is what gives our lives their meaning. It is what distinguishes Dr. Koffman’s life from yours, and yours from someone else’s.
Dr. Koffman has made his choices, and hopefully, he will have many, many more to make. His story is one of perseverance, leadership, generosity, and service to a cause greater than himself. But besides serving as an important source of information and optimism about a very serious illness, we hope that his story and this conversation provide you with cause to reflect on your own life and on the things that matter most to you and how you want to spend your remaining time on this planet.
For more information about Brian Koffmar or to learn more about his work in CLL patient education and advocacy, please visit https://cllsociety.org.
You can access the afterthoughts segment to this week’s rundown, the transcript of Demetri conversation with Dr. Koffman, as well as the episode rundown (show notes and educational materials about the substance of today’s conversation) through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily be added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Dr. Brian Koffman is a doctor turned CLL patient, whose popular blog and expansive volunteer efforts in other communities and in online patient advocacy and education has added an increasingly meaningful new dimension to his life’s work. His blog is arguably the most popular, trusted and accessible beacon for over 20,000 readers every month who have had their lives touched by CLL.
Koffman earned his medical degree from McGill University and completed his Family Practice residency at the University of Western Ontario, and his Psychiatry Fellowship at McMaster University. Dr. Koffman taught at the University of Waterloo and is a retired Clinical Professor at the University of Southern California, Keck School of Medicine where he also completed his Masters of Science in Medical Education.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Duo Reges: constructio interrete. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Deinde dolorem quem maximum? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Non risu potius quam oratione eiciendum? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Torquatus, is qui consul cum Cn. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Audeo dicere, inquit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Facillimum id quidem est, inquam. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non potes, nisi retexueris illa. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. In schola desinis. Duo Reges: constructio interrete. Dici enim nihil potest verius. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quare conare, quaeso. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quid enim possumus hoc agere divinius? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Duo Reges: constructio interrete. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sit enim idem caecus, debilis.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nam quid possumus facere melius? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nam quid possumus facere melius? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Immo videri fortasse. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Summum a vobis bonum voluptas dicitur.
Ut pulsi recurrant? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;