Episode 115
Cutting Edge Therapy: Cancer Cured After Eleven Years of Battling CLL | Brian Koffman
Episode 115
Brian Koffman
Cutting Edge Therapy: Cancer Cured After Eleven Years of Battling CLL | Brian Koffman
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Brian Koffman, a doctor turned CLL patient, whose patient education and advocacy efforts have given hope and encouragement to CLL cancer patients everywhere.
Brian Koffman is extraordinary, in many ways. He’s extraordinary in the medical sense because, after twelve years of battling blood cancer, doctors can no longer find a single trace of malignancy in his entire body. He is 100% cancer-free going on almost two years, thanks to an experimental therapy that wiped out his CLL cancer in less than a month. But there’s another way in which Dr. Koffman is extraordinary, and this has to do with how he has handled his diagnosis. Brian Koffman’s willingness to share his experience undergoing cutting edge treatments, as well as his decision to leave his medical practice behind and dedicate his life entirely to being a CLL advocate have both had an enormously positive impact on the lives of CLL patients and their families.
Many listeners will already know Demetri’s story and that he is a survivor of a brain tumor that caused him debilitating psychological and physical distress, but which also empowered him to change his life. It took such an experience for Demetri to truly understand that his time in this world is limited. This is not just true of him; it is true of you, too. It’s true of all of us. We’re all mortal, and how we choose to spend our precious time in the face of this reality is what gives our lives their meaning. It is what distinguishes Dr. Koffman’s life from yours, and yours from someone else’s.
Dr. Koffman has made his choices, and hopefully, he will have many, many more to make. His story is one of perseverance, leadership, generosity, and service to a cause greater than himself. But besides serving as an important source of information and optimism about a very serious illness, we hope that his story and this conversation provide you with cause to reflect on your own life and on the things that matter most to you and how you want to spend your remaining time on this planet.
For more information about Brian Koffmar or to learn more about his work in CLL patient education and advocacy, please visit https://cllsociety.org.
You can access the afterthoughts segment to this week’s rundown, the transcript of Demetri conversation with Dr. Koffman, as well as the episode rundown (show notes and educational materials about the substance of today’s conversation) through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily be added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Dr. Brian Koffman is a doctor turned CLL patient, whose popular blog and expansive volunteer efforts in other communities and in online patient advocacy and education has added an increasingly meaningful new dimension to his life’s work. His blog is arguably the most popular, trusted and accessible beacon for over 20,000 readers every month who have had their lives touched by CLL.
Koffman earned his medical degree from McGill University and completed his Family Practice residency at the University of Western Ontario, and his Psychiatry Fellowship at McMaster University. Dr. Koffman taught at the University of Waterloo and is a retired Clinical Professor at the University of Southern California, Keck School of Medicine where he also completed his Masters of Science in Medical Education.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Duo Reges: constructio interrete. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. An eiusdem modi?
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sedulo, inquam, faciam.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? At iam decimum annum in spelunca iacet. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Velut ego nunc moveor. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ut aliquid scire se gaudeant? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Paria sunt igitur. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Hoc non est positum in nostra actione. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Paria sunt igitur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Magna laus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. A mene tu? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Duo Reges: constructio interrete. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Non igitur bene. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cyrenaici quidem non recusant; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. De vacuitate doloris eadem sententia erit.
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quid iudicant sensus? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Cur, nisi quod turpis oratio est? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Cur id non ita fit? Sed residamus, inquit, si placet. Duo Reges: constructio interrete. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Falli igitur possumus. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quo modo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Iam enim adesse poterit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Si quae forte-possumus.