In Episode 184 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Noreena Hertz, a renowned thought leader, academic, and broadcaster, named by The Observer as “one of the world’s leading thinkers” and by Vogue as “one of the world’s most inspiring women.”
Over the course of her career, Hertz has grappled with issues of political-economy, markets, business, culture, and technology. In her latest book, “The Lonely Century,” she draws from this well-spring of knowledge, as well as from her research in the fields of psychology, philosophy, and evolutionary biology in order to help us understand how our growing sense of loneliness and isolation—from ourselves and from each other—is contributing to much of the social instability, political dysfunction, and existential angst that many of us experience in our daily lives.
The purpose of this episode is not only to help you understand the scale of the loneliness epidemic and its drivers, but also to draw the connections between its more visible effects like mental and emotional illness and those whose pathways and relationships remain largely hidden. As you will learn during the course of today’s conversation, there is good reason to believe that loneliness has a role to play in everything from rising levels of political polarization and social instability to environmental degradation and neglect.
In the subscriber overtime, Noreena and Demetri delve deeper into the health consequences of isolation, as well as how the world of online dating has impacted intimacy in a way that is rarely discussed. They also consider solutions, both at the individual and community-levels that Noreena thinks can immediately begin to help stem this rising tide of loneliness that impacts so many people in society today.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Noreena Hertz is a renowned thought leader, academic, and broadcaster, named by The Observer “one of the world’s leading thinkers” and by Vogue “one of the world’s most inspiring women.” Her previous bestsellers—The Silent Takeover, The Debt Threat, and Eyes Wide Open—have been published in more than twenty countries, and her opinion pieces have appeared in The New York Times, The Washington Post, The Wall Street Journal, The Guardian, and Financial Times. She has hosted her own show on SiriusXM and spoken at TED, the World Economic Forum in Davos, and Google Zeitgeist. Hertz holds an MBA from the Wharton School of the University of Pennsylvania and a PhD from Cambridge University and is based at University College London, where she holds an honorary professorship.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Duo Reges: constructio interrete. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. De quibus cupio scire quid sentias.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Dici enim nihil potest verius. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Venit ad extremum; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non risu potius quam oratione eiciendum? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Comprehensum, quod cognitum non habet? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Poterat autem inpune; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Duo Reges: constructio interrete. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Eadem fortitudinis ratio reperietur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quod iam a me expectare noli. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
related episodes
Episode 84
Johann Hari
Johann Hari | Uncovering the Real Causes of Depression and Anxiety
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ut aliquid scire se gaudeant? Si longus, levis dictata sunt. Duo Reges: constructio interrete. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed haec omittamus; Quis est tam dissimile homini. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed ad illum redeo. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
