In Episode 185 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Mariana Mazzucato, a Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She is the winner of numerous, prestigious international prizes including the 2020 John von Neumann Award, Chairs the World Health Organization’s Council on “the Economics of Health for All,” and is also the author of three highly-acclaimed books, the latest of which is “Mission Economy: a Moonshot Guide to Changing Capitalism.”
In it, Mariana argues that if we want to meet the principal challenges facing us in the 21st century, we need to rethink the capacities and role of government and above all recover a sense of public purpose. We need to be innovative, collaborative, and mission-oriented in our thinking, while also taking a stakeholder view of public-private partnerships, which means that when we take risks together that we also share in the rewards that derive from those risks.
The purpose of today’s conversation is to help you think bigger about how we as a community of citizens and nations can mobilize our resources in a way that is bold, inspirational, and oriented towards solving the most ‘wicked’ social problems of our time. This means changing government tools and culture, creating new markers of corporate governance, and ensuring that corporations, society, and the government can coalesce around a common set of goals, ambitions, and objectives.
In the subscriber overtime, Mariana and Demetri discuss how the politics of divisiveness impact our ability to work towards shared outcomes, why Western society seems to have become more individualistic, and what we can do to shift our cultural awareness towards a more collaborative mind-set when it comes to value creation in both the public and private sectors.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Mariana Mazzucato (PhD) is Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She received her BA from Tufts University and her MA and PhD from the Graduate Faculty of the New School for Social Research. Her previous posts include the RM Phillips Professorial Chair at the Science Policy Research Unit (SPRU) at Sussex University. She is a selected fellow of the UK’s Academy of Social Sciences (FAcSS) and of the Italian National Science Academy (Lincei).
She advises policymakers around the world on innovation-led inclusive and sustainable growth. Her current roles include being Chair of the World Health Organization’s Council on the Economics of Health for All and a member of the Scottish Government’s Council of Economic Advisors, the South African President’s Economic Advisory Council, the OECD Secretary General’s Advisory Group on a New Growth Narrative, the UN High-Level Advisory Board for Economic and Social Affairs, Argentina’s Economic and Social Council, Vinnova’s Advisory Panel in Sweden, and Norway’s Research Council. Previously, through her role as Special Advisor for the EC Commissioner for Research, Science and Innovation (2017-2019), she authored the high-impact report on Mission-Oriented Research & Innovation in the European Union, turning “missions” into a crucial new instrument in the European Commission’s Horizon innovation programme.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Non igitur bene. De quibus cupio scire quid sentias. Duo Reges: constructio interrete. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Qualem igitur hominem natura inchoavit? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed quid sentiat, non videtis. Bonum valitudo: miser morbus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Proclivi currit oratio. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Bonum incolumis acies: misera caecitas. Tamen a proposito, inquam, aberramus. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Sed quot homines, tot sententiae; Est, ut dicis, inquit; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed quot homines, tot sententiae; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Duo Reges: constructio interrete. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Ita prorsus, inquam;
Sed ille, ut dixi, vitiose. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non laboro, inquit, de nomine. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quod iam a me expectare noli. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quare attende, quaeso.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Beatus sibi videtur esse moriens. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. At eum nihili facit; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; An tu me de L. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Videsne quam sit magna dissensio? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. An nisi populari fama? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ac tamen hic mallet non dolere. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quid ergo? Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Ad eos igitur converte te, quaeso. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed residamus, inquit, si placet. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
