In Episode 185 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Mariana Mazzucato, a Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She is the winner of numerous, prestigious international prizes including the 2020 John von Neumann Award, Chairs the World Health Organization’s Council on “the Economics of Health for All,” and is also the author of three highly-acclaimed books, the latest of which is “Mission Economy: a Moonshot Guide to Changing Capitalism.”
In it, Mariana argues that if we want to meet the principal challenges facing us in the 21st century, we need to rethink the capacities and role of government and above all recover a sense of public purpose. We need to be innovative, collaborative, and mission-oriented in our thinking, while also taking a stakeholder view of public-private partnerships, which means that when we take risks together that we also share in the rewards that derive from those risks.
The purpose of today’s conversation is to help you think bigger about how we as a community of citizens and nations can mobilize our resources in a way that is bold, inspirational, and oriented towards solving the most ‘wicked’ social problems of our time. This means changing government tools and culture, creating new markers of corporate governance, and ensuring that corporations, society, and the government can coalesce around a common set of goals, ambitions, and objectives.
In the subscriber overtime, Mariana and Demetri discuss how the politics of divisiveness impact our ability to work towards shared outcomes, why Western society seems to have become more individualistic, and what we can do to shift our cultural awareness towards a more collaborative mind-set when it comes to value creation in both the public and private sectors.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Mariana Mazzucato (PhD) is Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She received her BA from Tufts University and her MA and PhD from the Graduate Faculty of the New School for Social Research. Her previous posts include the RM Phillips Professorial Chair at the Science Policy Research Unit (SPRU) at Sussex University. She is a selected fellow of the UK’s Academy of Social Sciences (FAcSS) and of the Italian National Science Academy (Lincei).
She advises policymakers around the world on innovation-led inclusive and sustainable growth. Her current roles include being Chair of the World Health Organization’s Council on the Economics of Health for All and a member of the Scottish Government’s Council of Economic Advisors, the South African President’s Economic Advisory Council, the OECD Secretary General’s Advisory Group on a New Growth Narrative, the UN High-Level Advisory Board for Economic and Social Affairs, Argentina’s Economic and Social Council, Vinnova’s Advisory Panel in Sweden, and Norway’s Research Council. Previously, through her role as Special Advisor for the EC Commissioner for Research, Science and Innovation (2017-2019), she authored the high-impact report on Mission-Oriented Research & Innovation in the European Union, turning “missions” into a crucial new instrument in the European Commission’s Horizon innovation programme.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ut id aliis narrare gestiant? Poterat autem inpune;
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quis negat? Quis istud, quaeso, nesciebat? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Duo Reges: constructio interrete. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. At enim hic etiam dolore. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Si longus, levis. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hunc vos beatum; Que Manilium, ab iisque M. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non igitur bene. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Recte dicis; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Que Manilium, ab iisque M. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quod equidem non reprehendo;
Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non dividere, sed frangere. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Moriatur, inquit. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Non potes, nisi retexueris illa. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Torquatus, is qui consul cum Cn. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
