In Episode 185 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Mariana Mazzucato, a Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She is the winner of numerous, prestigious international prizes including the 2020 John von Neumann Award, Chairs the World Health Organization’s Council on “the Economics of Health for All,” and is also the author of three highly-acclaimed books, the latest of which is “Mission Economy: a Moonshot Guide to Changing Capitalism.”
In it, Mariana argues that if we want to meet the principal challenges facing us in the 21st century, we need to rethink the capacities and role of government and above all recover a sense of public purpose. We need to be innovative, collaborative, and mission-oriented in our thinking, while also taking a stakeholder view of public-private partnerships, which means that when we take risks together that we also share in the rewards that derive from those risks.
The purpose of today’s conversation is to help you think bigger about how we as a community of citizens and nations can mobilize our resources in a way that is bold, inspirational, and oriented towards solving the most ‘wicked’ social problems of our time. This means changing government tools and culture, creating new markers of corporate governance, and ensuring that corporations, society, and the government can coalesce around a common set of goals, ambitions, and objectives.
In the subscriber overtime, Mariana and Demetri discuss how the politics of divisiveness impact our ability to work towards shared outcomes, why Western society seems to have become more individualistic, and what we can do to shift our cultural awareness towards a more collaborative mind-set when it comes to value creation in both the public and private sectors.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Mariana Mazzucato (PhD) is Professor in the Economics of Innovation and Public Value at University College London (UCL), where she is Founding Director of the UCL Institute for Innovation & Public Purpose (IIPP). She received her BA from Tufts University and her MA and PhD from the Graduate Faculty of the New School for Social Research. Her previous posts include the RM Phillips Professorial Chair at the Science Policy Research Unit (SPRU) at Sussex University. She is a selected fellow of the UK’s Academy of Social Sciences (FAcSS) and of the Italian National Science Academy (Lincei).
She advises policymakers around the world on innovation-led inclusive and sustainable growth. Her current roles include being Chair of the World Health Organization’s Council on the Economics of Health for All and a member of the Scottish Government’s Council of Economic Advisors, the South African President’s Economic Advisory Council, the OECD Secretary General’s Advisory Group on a New Growth Narrative, the UN High-Level Advisory Board for Economic and Social Affairs, Argentina’s Economic and Social Council, Vinnova’s Advisory Panel in Sweden, and Norway’s Research Council. Previously, through her role as Special Advisor for the EC Commissioner for Research, Science and Innovation (2017-2019), she authored the high-impact report on Mission-Oriented Research & Innovation in the European Union, turning “missions” into a crucial new instrument in the European Commission’s Horizon innovation programme.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Peccata paria. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et quidem, inquit, vehementer errat; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Que Manilium, ab iisque M. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae est igitur causa istarum angustiarum? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Contineo me ab exemplis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed residamus, inquit, si placet. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Age sane, inquam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Hic ambiguo ludimur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed haec in pueris; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
related episodes
Episode 73
Daniel Peris
Quantifying Uncertainty: A History of Financial Theory and its Implications | Daniel Peris
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quis Aristidem non mortuum diligit? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quis Aristidem non mortuum diligit? Quod iam a me expectare noli. Duo Reges: constructio interrete.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Hos contra singulos dici est melius. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Primum divisit ineleganter; Praeteritis, inquit, gaudeo.
