In Episode 175 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Kevin Vallier, an Associate Professor of Philosophy at Bowling Green State University, whose interests lie primarily in political philosophy, ethics, philosophy of religion, and economics.
In his latest book, “Trust in a Polarized Age,” Kevin draws on empirical data and liberal political philosophy to demonstrate that rising levels of political polarization can be largely attributed to a multi-decade decline in trust. If we want to reduce political polarization, argues Kevin, “we have to start by rebuilding social and political trust.” While this may seem like a tall order during a time in which Americans are less trusting than at any point since at least the 1960’s when measurements began, the situation is not hopeless.
In this conversation we discuss the causes and consequences of declining social and political trust, the two-way relationship between trust and polarization, and what can be done to restore faith in each other and in our political and legal institutions.
In the overtime, Kevin and Demetri touch on a number of timely topics, including concerns about domestic terrorism and the parallels that can be drawn between the early 1990’s and today. One of the more interesting parts of the discussion deals with the “mainstreaming” so to speak, of conspiracy theory. Unlike in the early 1990’s where domestic terror groups and individuals were motivated primarily by extreme ideological beliefs, those being monitored today, some of which were involved in the attack on the US Capitol building, combine political violence with mainstream views that are shared by a significant percentage of the American people.
You can access the second part of this conversation, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Kevin Vallier is an Associate Professor of Philosophy at Bowling Green State University, where he directs their program in Philosophy, Politics, Economics, and Law. Vallier’s interests lie primarily in political philosophy, ethics, philosophy of religion, and philosophy, politics, and economics (PPE). His books include Liberal Politics and Public Faith: Beyond Separation (Routledge 2014) and Must Politics Be War? Restoring Our Trust in the Open Society (Oxford UP 2019). His newest book is Trust in a Polarized Age (Oxford UP 2020). You can read more about Kevin and his blog posts at kevinvallier.com.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Cur iustitia laudatur? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Audeo dicere, inquit. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Scisse enim te quis coarguere possit? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Velut ego nunc moveor. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Duo Reges: constructio interrete.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae cum dixisset, finem ille. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Non laboro, inquit, de nomine. Sumenda potius quam expetenda. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nunc agendum est subtilius. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Ad eos igitur converte te, quaeso. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Duo Reges: constructio interrete. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nunc de hominis summo bono quaeritur; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Videsne quam sit magna dissensio?
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Summus dolor plures dies manere non potest? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Praeclare hoc quidem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Pollicetur certe. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
At iam decimum annum in spelunca iacet. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
