In Episode 218 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Eric Schmidt and Daniel Huttenlocher. Eric is co-founder of Schmidt Futures and the former CEO & Chairman of Google and Daniel is the inaugural dean of the MIT Schwarzman College of Computing. They are the co-authors, along with Henry Kissinger, of a phenomenal new book titled, “The Age of A.I. And Our Human Future,” which explores how Artificial Intelligence is transforming human society—and what it means for all of us.
Eric and Dan spend the first hour discussing the technical dimensions of artificial intelligence—what it is and how it works—as well as how it will continue to shape and transform our social and physical realities. The second half of the conversation focuses on the national security dimensions of artificial intelligence, as well as the profound philosophical challenges that it poses for humanity, specifically our need to find meaning in a world where machines will provide answers to more and more questions but without the ability, in many cases, to provide us with a rational or methodology by which they arrived at those answer.
For those of you who are interested in the field of blockchain and DLT-enabled applications and smart contracts, Demetri had a chance to ask Eric about where he thinks these technologies fit in an A.I. future, what the main hurdles are going to be, and what some of the interesting projects in the space are.
You can access the second part of this episode, as well as the transcript and rundown to this week’s conversation through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Eric Schmidt is a technologist, entrepreneur, and philanthropist. He joined Google in 2001, helping the company grow from a Silicon Valley startup to a global technological leader. He served as chief executive officer and chairman from 2001 to 2011, and as executive chairman and technical advisor thereafter. Under his leadership, Google dramatically scaled its infrastructure and diversified its product offerings while maintaining a culture of innovation. In 2017, he co-founded Schmidt Futures, a philanthropic initiative that bets early on exceptional people making the world better. He serves as chair of The Broad Institute, and formerly served as chair of the National Security Commission on Artificial Intelligence. He is the host of Reimagine with Eric Schmidt, a podcast exploring how society can build a brighter future after the COVID-19 pandemic. He is the co-author of The Age of AI: And Our Human Future(Little, Brown and Company; November 2, 2021), with Henry A. Kissinger and Daniel Huttenlocher.
Daniel Huttenlocher is the inaugural dean of the MIT Schwarzman College of Computing. Previously, he served as founding dean and vice provost of Cornell Tech, the digital technology-oriented graduate school established by Cornell University in New York City. He has a mix of academic and industry experience: computer science faculty member at Cornell and MIT, researcher and manager at the Xerox Palo Alto Research Center (PARC), and CTO of a fintech start-up. Currently, he serves as the chair of the board of the John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, and as a member of the boards of Amazon and Corning.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Videsne quam sit magna dissensio? Itaque his sapiens semper vacabit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae duo sunt, unum facit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
An nisi populari fama? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Iam in altera philosophiae parte. Duo Reges: constructio interrete.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quonam, inquit, modo? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Beatus sibi videtur esse moriens. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? An eiusdem modi? Tria genera bonorum; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Duo Reges: constructio interrete. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc non est positum in nostra actione. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quid adiuvas? Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur post Tarentum ad Archytam? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Quae duo sunt, unum facit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Dici enim nihil potest verius. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed fac ista esse non inportuna; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Duo Reges: constructio interrete. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
An hoc usque quaque, aliter in vita? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Sed ille, ut dixi, vitiose. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
