Episode 87
Complex Systems, Inexplicable Models, & the Future of Prediction | David Weinberger
Episode 87
David Weinberger
Complex Systems, Inexplicable Models, & the Future of Prediction | David Weinberger
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with philosopher David Weinberger about the science of prediction, its evolution, and its future.
The two begin by exploring classical approaches developed by early philosophers and mathematicians in the ancient world and upon which advancements were later made by enlightenment thinkers and experimental scientists.
The models developed in this tradition have, until now, provided explanations for phenomena, which are used to make predictions about the future states or trajectories of these and other phenomena that adhere the same laws of action or motion.
What is new today is the evolution of what are known as “machine learning algorithms,” many of which provide superior predictions to those generated by conceptual or working models, but which often times cannot provide explanations for these predictions. They are, in this sense, block-box oracles.
This represents a fundamental break with the sort of epistemological approach taken by the ancient Athenian philosophers who demanded that beliefs be justified by reasoned arguments or those of empirical scientists who relied upon falsifiability of testable hypotheses. In other words, whereas traditional approaches to science have necessitated the development of theoretical models of the world that can be tested empirically through the act of making falsifiable predictions, these new approaches are capable of generating predictions without a means by which to understand the causes at play.
What are the implications of this new science? If predictions provided by highly intelligent machines become consistently more accurate across all domains of study, would we prefer to accept these inexplicable solutions over less accurate ones whose methodology we understand? At the limit, if we were to implement every prediction of every MLA, would we arrive at a fated, perfectly knowable world? If machines become the equivalent of Delphi’s Oracle, what will be the value of doing science? The scientific method, after all, is the means by which we have been able to navigate and understand the material world, in material terms. Does this re-open humanity’s door to the preoccupation with the mystery of conscious experience, which cannot be explained through the scientific method of objective, empirical analysis?
These are the questions we explore in this week’s episode with David Weinberger and Demetri Kofinas.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
David Weinberger is a philosopher by training. He holds a Ph.D. from the University of Toronto and taught college from 1980-1986. He was a gag writer for the comic strip “Inside Woody Allen” from 1976-1983. David has been a pioneering thought leader about the Internet’s effect on our lives, on our businesses, and most of all, on our ideas, from the earliest days of the Web. He has contributed to fields ranging from marketing to libraries to politics to journalism and more as a strategic marketing VP and consultant; an Internet adviser to presidential campaigns; an early social networking entrepreneur; a writer-in-residence at Google; a senior researcher at Harvard’s Berkman Klein Center for Internet & Society, a fellow at Harvard’s Shorenstein Center on Media, Politics and Public Policy, and a Franklin Fellow at the US State Department. His writing has appeared in publications from Wired to Harvard Business Review and his books include the bestselling The Cluetrain Manifesto.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. Eaedem res maneant alio modo.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quid est enim aliud esse versutum? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quod quidem nobis non saepe contingit. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo Reges: constructio interrete. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Scisse enim te quis coarguere possit? Quid de Pythagora? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Duo Reges: constructio interrete. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Ubi ut eam caperet aut quando? Sed plane dicit quod intellegit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae cum essent dicta, discessimus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sint ista Graecorum; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Optime, inquam. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nam quid possumus facere melius? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Sed residamus, inquit, si placet.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Suo genere perveniant ad extremum; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Laboro autem non sine causa; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duo Reges: constructio interrete. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Pauca mutat vel plura sane; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Hoc simile tandem est? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sint ista Graecorum;
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sin aliud quid voles, postea. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nunc agendum est subtilius. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
