In Episode 218 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Eric Schmidt and Daniel Huttenlocher. Eric is co-founder of Schmidt Futures and the former CEO & Chairman of Google and Daniel is the inaugural dean of the MIT Schwarzman College of Computing. They are the co-authors, along with Henry Kissinger, of a phenomenal new book titled, “The Age of A.I. And Our Human Future,” which explores how Artificial Intelligence is transforming human society—and what it means for all of us.
Eric and Dan spend the first hour discussing the technical dimensions of artificial intelligence—what it is and how it works—as well as how it will continue to shape and transform our social and physical realities. The second half of the conversation focuses on the national security dimensions of artificial intelligence, as well as the profound philosophical challenges that it poses for humanity, specifically our need to find meaning in a world where machines will provide answers to more and more questions but without the ability, in many cases, to provide us with a rational or methodology by which they arrived at those answer.
For those of you who are interested in the field of blockchain and DLT-enabled applications and smart contracts, Demetri had a chance to ask Eric about where he thinks these technologies fit in an A.I. future, what the main hurdles are going to be, and what some of the interesting projects in the space are.
You can access the second part of this episode, as well as the transcript and rundown to this week’s conversation through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Eric Schmidt is a technologist, entrepreneur, and philanthropist. He joined Google in 2001, helping the company grow from a Silicon Valley startup to a global technological leader. He served as chief executive officer and chairman from 2001 to 2011, and as executive chairman and technical advisor thereafter. Under his leadership, Google dramatically scaled its infrastructure and diversified its product offerings while maintaining a culture of innovation. In 2017, he co-founded Schmidt Futures, a philanthropic initiative that bets early on exceptional people making the world better. He serves as chair of The Broad Institute, and formerly served as chair of the National Security Commission on Artificial Intelligence. He is the host of Reimagine with Eric Schmidt, a podcast exploring how society can build a brighter future after the COVID-19 pandemic. He is the co-author of The Age of AI: And Our Human Future(Little, Brown and Company; November 2, 2021), with Henry A. Kissinger and Daniel Huttenlocher.
Daniel Huttenlocher is the inaugural dean of the MIT Schwarzman College of Computing. Previously, he served as founding dean and vice provost of Cornell Tech, the digital technology-oriented graduate school established by Cornell University in New York City. He has a mix of academic and industry experience: computer science faculty member at Cornell and MIT, researcher and manager at the Xerox Palo Alto Research Center (PARC), and CTO of a fintech start-up. Currently, he serves as the chair of the board of the John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, and as a member of the boards of Amazon and Corning.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Quae cum dixisset, finem ille. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Duo Reges: constructio interrete.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid enim possumus hoc agere divinius? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Sed fac ista esse non inportuna; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Qui est in parvis malis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Si enim ad populum me vocas, eum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Eademne, quae restincta siti? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Duo Reges: constructio interrete. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? A mene tu? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Maximus dolor, inquit, brevis est. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Duo Reges: constructio interrete. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ego vero isti, inquam, permitto. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed ille, ut dixi, vitiose. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Hoc tu nunc in illo probas. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid censes in Latino fore? Sed residamus, inquit, si placet. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Reguli reiciendam; Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Sed ille, ut dixi, vitiose.
