
Episode 202
A History of the Future: Hope & Fear in the Social Smartphone Era | Rory Cellan-Jones

Episode 202
Rory Cellan-Jones
A History of the Future: Hope & Fear in the Social Smartphone Era | Rory Cellan-Jones
summary
In Episode 202 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with veteran BBC technology correspondent Rory Cellan-Jones about the biggest developments and news stories in tech from the dot-com bubble of the late 1990s to the rise of Google and Facebook. These stories and more are included in Rory’s new book “Always On,” which chronicles the rise of the smartphone era and how technology has altered our customs, expectations, and lives in ways that are easy to forget only fifteen years since the launch of the first iPhone.
This is a conversation unlike most any other that you will have heard on this podcast, because there isn’t any one particular lesson that you are meant to take away from it. Instead, we want you to use it as an opportunity to reflect on just how much change we’ve seen in our lives over the last fifteen years and think about not only the causes of that change, but how different the world will be over the next fifteen if current trends continue and what that’s going to mean for our lives, for our businesses, and for our political systems.
In the overtime, Rory shares his impressions of Silicon Valley culture and what he’s learned from interviewing some of the most powerful people in tech. Demetri and Rory also discuss the transformation of media, cultural differences between British and American journalists and the press, and the future of independent publishing and podcasting and what it means for the viability of traditional news outlets, especially those that depend evermore on sensationalism and controversy in order eke out a profit in this hyper-competitive media landscape.
All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Subscribe on Apple Podcasts | Spotify | Stitcher | SoundCloud | YouTube | CastBox | RSS Feed
bio
Rory Cellan-Jones (born 17 January 1958) is the BBC’s principal technology correspondent reporting on the biggest developments and news stories in the field. From the dotcom bubble of the late 1990s to the rise of Google and Facebook, from the Psion organizer to the iPad, he’s covered all the big gadget and business stories. He has interviewed countless tech visionaries from Jeff Bezos to Mark Zuckerberg, Elon Musk to Tim Berners-Lee. Dot.Rory, his previous blog, was named among the Top 100 blogs by the Sunday Times. Rory has been described as “the non-geek’s geek” and aims to look at the impact of the internet and digital technology on our lives and businesses. He hosts the BBC weekly podcast Tech Tent, which looks at technology trends and businesses around the world and is the author of Dot.Bomb: The Strange Death of Dot.Com Britain. His twitter handle is @ruskin147.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod totum contra est. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Id Sextilius factum negabat. Duo Reges: constructio interrete. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam quid possumus facere melius? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Pauca mutat vel plura sane; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Nihil illinc huc pervenit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Duo Reges: constructio interrete.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. An eiusdem modi? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sed ad rem redeamus; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea possunt paria non esse. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Duo Reges: constructio interrete. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Igitur ne dolorem quidem. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Oratio me istius philosophi non offendit; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Illi enim inter se dissentiunt. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quid de Pythagora? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
related episodes
Episode 79
Shoshana Zuboff
Surveillance Capitalism in the Age of the Unprecedented | Shoshana Zuboff
Episode 77
Cal Newport
Cal Newport on Digital Minimalism and Choosing Life in a Hyperconnected World
Episode 184
Noreena Hertz
The Lonely Century: Coming Together in a World That’s Pulling Apart | Noreena Hertz
Episode 144
Brandon Warmke & Justin Tosi
Grandstanding: the Use and Abuse of Moral Talk | Brandon Warmke & Justin Tosi
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo alio genere; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Duo Reges: constructio interrete.
Tamen a proposito, inquam, aberramus. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Hoc est non dividere, sed frangere. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ille incendat?
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?