In Episode 229 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Peter Pomerantsev, a Soviet-born British journalist, former TV producer, and author about the break-down in belief systems and shared mythologies that we are experiencing in the West and why this has left so many people feeling increasingly cynical about the world and indifferent towards the future.
Peter was early in his diagnosis, having first experienced this phenomenon during his time living and working in Russia. It was not long after that experience and the publication of his first book “Nothing is True, But Everything Is Possible” that he began to notice some of the things that he wrote about in that book—the cynicism, the sense of surreality, the nostalgia, and what he described as an “aggressive apathy”—showing up in Western countries. And he began to ask himself the question, “Why did the future arrive first in Russia?”
This is the question that we seek to answer in today’s episode, because some of the same forces that were operational in the late-Soviet Union and in early post-Soviet Russia are at work in Western societies today. If we want to understand what the future might look like when trust in institutions has completely deteriorated, when grounding notions of identity and meaning have all but disappeared, when any independent standard of truth has become so elusive that people are willing to believe in anything and the only thing left to unify us is raw and unbridled power, then we would be wise to not only understand the path that Russia has followed in the last several decades but to do everything in our power to avoid following it any further. It leads to only one place and that is a postmodern, repressive society that uses the language and institutions of democratic capitalism for authoritarian ends.
You can access the full episode, transcript, and rundown to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Peter Pomerantsev (born 1977) is a Soviet-born British journalist, author and TV producer. He is a Visiting Senior Fellow at the Institute of Global Affairs at the London School of Economics, where he co-directs the Arena program. He is also an Associate Editor at Coda Story, a position he has held since at least 2015. Pomerantsev has written two books about Russian disinformation and propaganda: Nothing Is True and Everything Is Possible (2014) and This Is Not Propaganda (2019).
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quae contraria sunt his, malane? Illi enim inter se dissentiunt. Duo Reges: constructio interrete. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Immo alio genere; Prioris generis est docilitas, memoria; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid est enim aliud esse versutum? Ea possunt paria non esse. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid censes in Latino fore?
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ita credo. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Conferam avum tuum Drusum cum C. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Sed ad bona praeterita redeamus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Duo Reges: constructio interrete. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Duo Reges: constructio interrete. Cui Tubuli nomen odio non est? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quis hoc dicit? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Itaque contra est, ac dicitis;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Hunc vos beatum; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Hic nihil fuit, quod quaereremus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Duo Reges: constructio interrete.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae duo sunt, unum facit.
Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Age sane, inquam. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed tamen intellego quid velit.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Dat enim intervalla et relaxat. Tu quidem reddes; Nihil illinc huc pervenit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed ille, ut dixi, vitiose. Sit sane ista voluptas. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Duo Reges: constructio interrete. Sed nimis multa. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Certe non potest. Pauca mutat vel plura sane; Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
