In Episode 259 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Ryan Gingeras, a professor in the Department of National Security Affairs at the Naval Postgraduate School and an expert on Turkish, Balkan, and Middle East history. Gingeras has authored six books on Turkish history and culture, including his forthcoming, “The Last Days of the Ottoman Empire,” which is scheduled for release by Penguin in October 2022.
In recent years, Turkey has become an X-factor of sorts in global politics. Its president, Recep Tayyip Erdoğan, has attracted the ire of liberal-minded politicians and his transactional political style has raised questions about Turkey’s dependability as a NATO ally and about its long-term commitment to the rules-based international order. This is obviously a concern for the United States and NATO, but there is perhaps no country for whom Turkey’s long-term orientation Westward carries more existential importance than Greece, which has been on the receiving end of escalating Turkish provocations and territorial violations of its internationally recognized maritime borders and airspace. This comes during a time when Turkish cooperation within NATO itself has become a bargaining chip of sorts that Ankara has used to further its own strategic objectives, as seen most recently in negations over Finish and Swedish membership.
This conversation has two primary objectives. The first is to give you an understanding of the historical, political, and geostrategic forces responsible for driving Turkish foreign policy today, including the intellectual foundations for its more assertive, revanchist, and perhaps even expansionist ambitions—concepts and doctrines such as “strategic depth” and Mavi Vatan or “Blue Homeland,” which inform and explain much of Turkey’s policy in the broader Middle East, Africa, and the Aegean. The second objective is to expose you to how the Middle East, Europe, and North Africa could evolve territorially in a world without NATO or where the post-WWII liberal international order continues to degrade or comes apart entirely. While this has more immediate implications for Greece, it also risks altering the larger territorial landscape of Eurasia in ways that most people would have found unimaginable at the beginning of the 21st century. What this could mean for citizens in these territories, for the politicians responsible for making policy within the various countries affected, and for investors and businesses looking to put capital to work in them cannot be understated.
You can access the full episode, transcript, and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Ryan Gingeras is a professor in the Department of National Security Affairs at the Naval Postgraduate School and is an expert on Turkish, Balkan, and Middle East history. He is the author of six books, including the forthcoming The Last Days of the Ottoman Empire (to be released by Penguin in October 2022). His Sorrowful Shores: Violence, Ethnicity, and the End of the Ottoman Empire received short-list distinctions for the Rothschild Book Prize in Nationalism and Ethnic Studies and the British-Kuwait Friendship Society Book Prize. The views expressed here are not those of the Naval Postgraduate School, the U.S. Navy, the Department of Defense, or any part of the U.S. government.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Satis est ad hoc responsum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Recte dicis; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Duo Reges: constructio interrete. Cur post Tarentum ad Archytam?
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Eaedem res maneant alio modo. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quippe: habes enim a rhetoribus; Prave, nequiter, turpiter cenabat; Est, ut dicis, inquit; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed quid sentiat, non videtis.
A mene tu? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ut aliquid scire se gaudeant? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Immo alio genere; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Duo Reges: constructio interrete. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Duo Reges: constructio interrete. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Itaque contra est, ac dicitis;
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Itaque contra est, ac dicitis; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. An tu me de L. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed ille, ut dixi, vitiose. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid de Pythagora?
Quae cum dixisset, finem ille. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quid Zeno? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Duo Reges: constructio interrete. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Easdemne res? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Hoc tu nunc in illo probas.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Cur, nisi quod turpis oratio est? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Nos commodius agimus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod iam a me expectare noli. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quo modo? Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sit enim idem caecus, debilis. An tu me de L.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
