In Episode 156 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Wall Street Journal reporters Bradley Hope and Justin Scheck about their new book, “Blood & Oil” that chronicles the rise to power of Saudi Crown Prince Mohamed bin Salman, a story full of multi-billion dollar business deals, high-powered finance, and political intrigue.
The first 15 minutes or so of their conversation deal with Bradley and Justin’s process for writing the book, their cultivation of leads, and how they went about fact-checking stories. The rest of the episode and the overtime focuses on Salman’s approach to statesmanship, his role and that of his family as “swing investors” in silicon valley, and what it means for the politics of the greater Middle East should he assume the throne.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Bradley Hope is a financial reporter for The Wall Street Journal based in London. He is the New York Times bestselling coauthor of Billion Dollar Whale (optioned for film by SK Global) and covers finance and malfeasance for the Wall Street Journal. Before that he spent six years as a Middle East correspondent. Hope is a Pulitzer Prize finalist and Gerald Loeb Award winner.
Justin Scheck is a London-based reporter for the Wall Street Journal. He covers large European oil companies and other energy-related stories. Prior to covering energy, Justin wrote about crime, technology companies and animals in the Journal’s San Francisco bureau. Before joining the Journal in 2007, he covered federal courts and plaintiff lawyers for a legal newspaper. He graduated from Bates College in Maine.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Duo Reges: constructio interrete. Nam de isto magna dissensio est.
Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quo tandem modo?
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At enim hic etiam dolore. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Id mihi magnum videtur. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Duo Reges: constructio interrete. Proclivi currit oratio. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Quis negat? Sint modo partes vitae beatae. Ut aliquid scire se gaudeant? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Cur iustitia laudatur? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Nos vero, inquit ille; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Odium autem et invidiam facile vitabis. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Duo Reges: constructio interrete.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Satis est ad hoc responsum. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Ubi ut eam caperet aut quando? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;
Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Cur post Tarentum ad Archytam? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Mihi enim satis est, ipsis non satis. At certe gravius. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. A mene tu?
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
