In Episode 194 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Lukis Burgis, founder and director of Fourth Wall Ventures and author of “Wanting,” a book about the power of mimetic desire and how it impacts our behavior in markets, politics, and culture.
The goal of this conversation is to help you understand what mimetic desire is and how it operates in your own life and in society at large, whether that be in financial markets, politics, or the broader economy. In practical terms, this means understanding the forces that shape how we come to want the things that we desire, from fancy degrees, to high-flying stocks, to political ideologies, so that we can learn how to extract ourselves from the systems of wanting that leave us exhausted.
Mimetic desire is not something we can eliminate, conquer, or transcend. It’s a power, like gravity, that we have to find a way to live with—and thrive in. This episode reveals how we can tune into our mimetic desires to counteract their destructive forces and learn to desire differently.
In the overtime, Luke and Demetri discuss the mimetic consequences of social media, and how the hyperconnectivity of modern life has fundamentally altered our perception of reality with dramatic implications for our political and economic systems.
You can access the episode overtime, as well as the transcript and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Luke Burgis has founded and led multiple companies. He’s currently entrepreneur-in-residence and director of programs at the Ciocca Center for Principled Entrepreneurship at the Catholic University of America, where he teaches business and develops new education initiatives. He’s also the founder and director of Fourth Wall Ventures, an incubator for people and companies that contribute to the formation of a healthy human ecology. He graduated from NYU–Stern School of Business and later from a pontifical university in Rome, where he studied theology. He is the author of WANTING.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sin aliud quid voles, postea. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Duo Reges: constructio interrete. Confecta res esset.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed ille, ut dixi, vitiose. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Quis istud possit, inquit, negare? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Si enim ad populum me vocas, eum.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Illi enim inter se dissentiunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Scisse enim te quis coarguere possit? Ratio quidem vestra sic cogit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Dat enim intervalla et relaxat. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Duo Reges: constructio interrete. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? An potest cupiditas finiri? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Erat enim Polemonis. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quid enim possumus hoc agere divinius?
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Iam enim adesse poterit. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Duo enim genera quae erant, fecit tria. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Cave putes quicquam esse verius. Nam quid possumus facere melius? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid est enim aliud esse versutum? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Torquatus, is qui consul cum Cn. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Duo Reges: constructio interrete. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Si id dicis, vicimus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Equidem e Cn. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Quae sequuntur igitur?
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
