In Episode 247 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Jeff Currie, global head of Commodities Research at Goldman Sachs and an expert on commodity markets, commodity dynamics related to corporate risk management & geopolitics, and how to invest strategically in what Jeff Currie believes is a “commodity supercycle.”
Currie is a fountain of knowledge and uniquely good at breaking down the market dynamics and material importance of an industry that incorporates every single aspect of the global economy from capital markets, to supply chains, to international politics. Understanding these dynamics is crucial for businesses and governments who need to navigate and plan for a future that is going to look radically different from anything that we have seen in a very long time. They are also crucial to understand for anyone managing money, as are the forces currently at work in the real economy and how multiple cycles of underinvestment, rising costs of capital, deglobalization, and wealth inequality to name just a few, are converging to create the greatest period of financial, economic, and political change in a hundred years.
Fortunes will be made and many more will be lost during this period, and today’s conversation with Jeff is meant to provide yet another important piece to understanding this very big puzzle.
You can access the full episode, transcript, and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Jeff Currie is global head of Commodities Research in Global Investment Research at Goldman Sachs. He is responsible for conducting research on commodity market dynamics in the context of corporate risk management programs, short and long-term commodity investment strategies and asset allocation. Jeff is also a member of the GIR Client and Business Standards Committee, Growth Markets Executive Group and Macro Executive Committee. Jeff was European co-head of Economics, Commodities and Strategy Research from 2010 to 2012. He was based in London from 2003 until 2012, when he moved to New York. He has since returned to London. Over the years, the commodities research team has consistently been ranked number one under Jeff’s direction, and in 2011, he was named CNBC Analyst of the Year by City A.M. Jeff joined Goldman Sachs in 1996 and was named managing director in 2002 and partner in 2008. Prior to joining the Goldman, Jeff taught undergraduate and graduate level courses in microeconomics and econometrics at The University of Chicago and served as the associate editor of Resource and Energy Economics. Jeff also worked as a consulting economist, specializing in energy and other microeconomic issues, at Ernst and Young, LLP and Economic Insight, Inc. In addition, he has advised government agencies in the US, European Union and Russia. Jeff earned a PhD in Economics from The University of Chicago in 1996.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Duo Reges: constructio interrete.
Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quod quidem nobis non saepe contingit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Inquit, dasne adolescenti veniam? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Quid censes in Latino fore? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Rationis enim perfectio est virtus; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Duo Reges: constructio interrete.
Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid vero? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Haeret in salebra. Cave putes quicquam esse verius. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Duo Reges: constructio interrete. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Duo Reges: constructio interrete. Primum quid tu dicis breve? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quonam modo? Ea possunt paria non esse. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quae cum dixisset, finem ille. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quae contraria sunt his, malane? Nos cum te, M. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed plane dicit quod intellegit.
