In Episode 258 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Lev Menand, author of “The Fed Unbound: Central Banking in a Time of Crisis.” Menand is an associate professor of law at Columbia Law School who has worked as an economist at the Federal Reserve Bank of New York and as a senior advisor to both the Deputy Secretary of the Treasury and the Assistant Secretary for Financial Institutions.
He joins Demetri for an important and timely conversation about the US Dollar and the evolution of the international financial system into a kind of Frankenstein’s monster whose appendages and doppelgängers reach into the deepest recesses of the global economy.
Dollar balances and dollar-based lending by institutions not regulated by the Federal Reserve—what we broadly refer to as the shadow banking system—have grown so large over the years that no one, not even the Fed, can actually quantify them.
For most of us, awareness of just how dangerously complex the modern banking system has become was made clear fourteen years ago with the onset of what we now call “The Global Financial Crisis,” a supposedly once-in-a-lifetime event that almost repeated itself during the early days of the Covid-19 pandemic when the Fed came to the rescue of markets to stop yet another financial panic that threatened to bring down the global financial system.
Panics like these ultimately stem from a fear or inability on the part of financial counterparties to settle claims and honor liabilities. With the Fed now raising interest rates more aggressively than it has in almost thirty years the question that many investors, economists, and policymakers around the world should be asking themselves is “what is the likelihood that the events we experienced in 2008 and most recently in 2020 repeat themselves today?”
Our objective in bringing you this conversation is to provide you with a foundational framework for understanding the forces responsible for driving crises of liquidity in the international dollar system during a time when those forces are growing stronger and stronger. In the process you are going to learn about the plumbing of the shadow banking system, the evolution of the eurodollar market, repos, money market funds, and so much more. The majority of that conversation takes place in the second hour of today’s episode which is available to premium subscribers only.
You can access the full episode, transcript, and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Lev Menand is an associate professor of law at Columbia Law School. He served as senior advisor to the Deputy Secretary of the Treasury from 2015 to 2016 and as senior advisor to the Assistant Secretary for Financial Institutions from 2014 to 2015. He has also worked as an economist at the Federal Reserve Bank of New York in the bank’s Supervision Group. He lives in New York City. Follow him @LevMenand.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc simile tandem est? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quae cum dixisset, finem ille.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Erit enim mecum, si tecum erit. Duo Reges: constructio interrete. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quis istud possit, inquit, negare? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hic ambiguo ludimur.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid adiuvas? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. An hoc usque quaque, aliter in vita? Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Duo Reges: constructio interrete. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Certe non potest. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Bonum valitudo: miser morbus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed haec omittamus;
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Summus dolor plures dies manere non potest? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Ita prorsus, inquam;
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sedulo, inquam, faciam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Disserendi artem nullam habuit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Duo Reges: constructio interrete. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ac tamen hic mallet non dolere.
Tum mihi Piso: Quid ergo? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Quid est enim aliud esse versutum? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Duo Reges: constructio interrete. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed hoc sane concedamus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Sint ista Graecorum; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid est enim aliud esse versutum? Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
