In Episode 258 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Lev Menand, author of “The Fed Unbound: Central Banking in a Time of Crisis.” Menand is an associate professor of law at Columbia Law School who has worked as an economist at the Federal Reserve Bank of New York and as a senior advisor to both the Deputy Secretary of the Treasury and the Assistant Secretary for Financial Institutions.
He joins Demetri for an important and timely conversation about the US Dollar and the evolution of the international financial system into a kind of Frankenstein’s monster whose appendages and doppelgängers reach into the deepest recesses of the global economy.
Dollar balances and dollar-based lending by institutions not regulated by the Federal Reserve—what we broadly refer to as the shadow banking system—have grown so large over the years that no one, not even the Fed, can actually quantify them.
For most of us, awareness of just how dangerously complex the modern banking system has become was made clear fourteen years ago with the onset of what we now call “The Global Financial Crisis,” a supposedly once-in-a-lifetime event that almost repeated itself during the early days of the Covid-19 pandemic when the Fed came to the rescue of markets to stop yet another financial panic that threatened to bring down the global financial system.
Panics like these ultimately stem from a fear or inability on the part of financial counterparties to settle claims and honor liabilities. With the Fed now raising interest rates more aggressively than it has in almost thirty years the question that many investors, economists, and policymakers around the world should be asking themselves is “what is the likelihood that the events we experienced in 2008 and most recently in 2020 repeat themselves today?”
Our objective in bringing you this conversation is to provide you with a foundational framework for understanding the forces responsible for driving crises of liquidity in the international dollar system during a time when those forces are growing stronger and stronger. In the process you are going to learn about the plumbing of the shadow banking system, the evolution of the eurodollar market, repos, money market funds, and so much more. The majority of that conversation takes place in the second hour of today’s episode which is available to premium subscribers only.
You can access the full episode, transcript, and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Lev Menand is an associate professor of law at Columbia Law School. He served as senior advisor to the Deputy Secretary of the Treasury from 2015 to 2016 and as senior advisor to the Assistant Secretary for Financial Institutions from 2014 to 2015. He has also worked as an economist at the Federal Reserve Bank of New York in the bank’s Supervision Group. He lives in New York City. Follow him @LevMenand.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed haec omittamus; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Duo Reges: constructio interrete. Quare conare, quaeso.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. An potest cupiditas finiri? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Aliter autem vobis placet. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nihil sane. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed haec in pueris; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Satis est ad hoc responsum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Si longus, levis dictata sunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Duo Reges: constructio interrete.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Si longus, levis. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Est, ut dicis, inquam.
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quo igitur, inquit, modo? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Duo Reges: constructio interrete. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hoc non est positum in nostra actione. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Maximus dolor, inquit, brevis est.
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Summus dolor plures dies manere non potest? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quis Aristidem non mortuum diligit?
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quod iam a me expectare noli. Et nemo nimium beatus est; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Summus dolor plures dies manere non potest? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Duo Reges: constructio interrete. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Beatus sibi videtur esse moriens. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quid censes in Latino fore? Nihil ad rem! Ne sit sane; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Iam in altera philosophiae parte. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
