In Episode 236 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Julia Friedlander, the C. Boyden Gray senior fellow & director of the Economic Statecraft Initiative at the Atlantic Council’s GeoEconomics Center. Ms. Friedlander served as senior policy advisor for Europe in the U.S. Treasury Department’s Office of Terrorism and Financial Intelligence, where she collaborated with EU partners on global sanctions policy and combatting illicit finance and as director for the European Union, Southern Europe and Economic Affairs at the National Security Council, charged with coordinating U.S. interagency policy on transatlantic relations and the European Union for White House.
Julia’s extensive experience in economic statecraft makes her the perfect person to speak to about the sanctions that have been and continue to be levied against the Russian economy and its political class. We discuss what these sanctions mean in practice and what it is that makes them so unprecedented, as well as the intended and unintended consequences for the prosecution of Russia’s war against Ukraine. Additional topics include the effect of sanctions on the geopolitical stability of Europe, the future of Russia, and the position of the dollar at the center of the international, financial system.
You can access the transcript and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
You can access the full episode, transcript, and intelligence report to this week’s conversation by going directly to the episode page on our website and clicking on “premium extras.” All subscribers gain access to our premium feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
If you enjoyed listening to today’s episode of Hidden Forces you can help support the show by doing the following:
Julia Friedlander is the C. Boyden Gray senior fellow & director of the Economic Statecraft Initiative in the GeoEconomics Center. Ms. Friedlander served as senior policy advisor for Europe in the Office of Terrorism and Financial Intelligence at the U.S. Department of the Treasury from 2015-2017 and from 2019-20, where she collaborated with EU partners on global sanctions policy and combatting illicit finance. She also served as a macroeconomist in the Europe Office in the Treasury’s Department of International Affairs.
From April 2017 to July 2019, Julia was detailed to the White House as the director for the European Union, Southern Europe and Economic Affairs at the National Security Council, charged with coordinating U.S. interagency policy on transatlantic relations and the European Union and staffing the national security advisor on European engagements. Her work encompassed all aspects of security and economic relations but focused on trade, financial policy, and investment security.
Before joining the Treasury in 2015, Julia held multiple analytical positions within the Central Intelligence Agency, focusing on global economic stability and energy security. Julia is a Young Leader of the Munich Security Conference and the Atlantik-Brücke, and a term member of the Council on Foreign Relations.
Julia holds a B.A. in European History from Princeton University, where she wrote her senior thesis on the historical and economic origins of the European Union, and an M.A. in International Economics and International Relations from the Johns Hopkins School of Advanced International Studies (SAIS). Before graduate school, she spent two years in Berlin on a fellowship from the German Academic Exchange Service (DAAD), working on European security and energy issues at the German Council on Foreign Relations and German Marshall Fund. She speaks French and German fluently and has a working knowledge of Russian. Julia lives in Washington with her husband Oliver Bose, a software architect from Berlin.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Duo Reges: constructio interrete. Confecta res esset. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed ad rem redeamus; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Dici enim nihil potest verius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Sumenda potius quam expetenda. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Primum quid tu dicis breve? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
An potest cupiditas finiri? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Moriatur, inquit.
An hoc usque quaque, aliter in vita? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Itaque fecimus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quis est tam dissimile homini. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Duo Reges: constructio interrete. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Immo videri fortasse. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Aliter autem vobis placet. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Age, inquies, ista parva sunt. Nunc agendum est subtilius. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Non laboro, inquit, de nomine. Quis hoc dicit? Quid nunc honeste dicit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae est igitur causa istarum angustiarum? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Duo Reges: constructio interrete.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed tamen intellego quid velit. Contineo me ab exemplis. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Duo Reges: constructio interrete. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quod equidem non reprehendo; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quod iam a me expectare noli. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed quot homines, tot sententiae; Nihilo magis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Stay in the loop
Receive monthly insights from Demetri and exclusive updates.
