Episode 23
What is the Neural Basis of Consciousness? | Exploring a Theory of Mind | Heather Berlin
Episode 23
Heather Berlin
What is the Neural Basis of Consciousness? | Exploring a Theory of Mind | Heather Berlin
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, host Demetri Kofinas speaks with Dr. Heather Berlin about the neural basis of consciousness. The two consider a theory of mind based on a materialist perspective on reality. Materialism is a form of philosophical monism which holds that matter is the fundamental substance in nature, and that all things, including mental aspects and consciousness, are results of material interactions.
How can a materialist perspective provide answers about the nature of our subjective experience? How can a theory of consciousness explain the very thing that created it? If consciousness is rooted in the material world, then what explains the metaphysical properties of subjective thoughts and our feelings? If we assume a deterministic universe, does this mean that we are not in charge of our volitions or desires?
Heather Berlin shares her clinical insights into the neural basis of depression, anxiety, and psychosis as we explore the substantive source of human creativity, inspiration, and genius. Is there really nothing more to the experience of consciousness – to life itself – than the observable firing of billions of neurons jumbled together in an atomic stew consisting almost entirely of empty space?
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Dr. Heather Berlin is a cognitive neuroscientist and Professor of Psychiatry at the Icahn School of Medicine at Mount Sinai. She is also a visiting Scholar at the New York Psychoanalytic Society and Institute and practices clinical neuropsychology at New York Presbyterian Hospital/Weill Cornell Medical College in the Department of Neurological Surgery. She explores the neural basis of impulsive and compulsive psychiatric and neurological disorders with aim of developing novel treatments. She is also interested in the brain basis of consciousness, dynamic unconscious processes, and creativity.
Passionate about science communication and promoting women in STEM, Berlin is a committee member of the National Academy of Sciences’ Science and Entertainment Exchange, and host of the PBS series Science Goes to the Movies, and the Discovery Channel series Superhuman Showdown. She co-wrote and stars in the critically acclaimed off-Broadway and Edinburgh Fringe Festival show, Off the Top, about the neuroscience of improvisation. Berlin has made numerous media appearances including on the BBC, History Channel, Netflix, StarTalk, and TEDx. She received her Ph.D. from the University of Oxford and Master of Public Health from Harvard University.
Dr. Berlin was a Visiting Professor at Vassar College, the Swiss Federal Institute of Technology/University of Zurich, and The Hebrew University of Jerusalem. She is the recipient of the Young Investigator Award from the American Neuropsychiatric Association, the International Neuropsychological Society Phillip M. Rennick Award, the Young Investigator Award from the National Education Alliance for Borderline Personality Disorder, and the Clifford Yorke Prize from the International Neuropsychoanalysis Society.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Nulla erit controversia. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non potes, nisi retexueris illa. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Certe non potest. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Duo Reges: constructio interrete. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sin aliud quid voles, postea. Prioris generis est docilitas, memoria; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Haec dicuntur inconstantissime.
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Id Sextilius factum negabat.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Duo Reges: constructio interrete. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Paria sunt igitur.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Non semper, inquam; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si quae forte-possumus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nihilo magis. Cave putes quicquam esse verius. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Hoc sic expositum dissimile est superiori.
Duo enim genera quae erant, fecit tria. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Age, inquies, ista parva sunt. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Urgent tamen et nihil remittunt. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Scrupulum, inquam, abeunti; Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam, inquit, modo? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Si enim ad populum me vocas, eum. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Quonam modo? Duo Reges: constructio interrete. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.