
Crypto Forces
The Rising Price of Bitcoin, ICO’s, and the Economics of Cryptocurrencies | Gil Luria

Crypto Forces
Gil Luria
The Rising Price of Bitcoin, ICO’s, and the Economics of Cryptocurrencies | Gil Luria
summary
In this week’s Crypto Forces segment, host Demetri Kofinas speaks with Gil Luria. Gil is the director of institutional equity research at D.A. Davidson and one of the earliest sell-side analysts to cover Bitcoin. Gil Luria provides us with the Wall Street perspective on Bitcoin. This conversation is also a great complement to our recent crypto forces segment with Andrew Keys. We cover the recent run-up in the price of bitcoin, the economics of bitcoin, and the role that governments and regulators will play in this emerging market. How can we use information about supply dynamics and business cycles in mining to help us determine the fair market value of a given cryptocurrency? What does a business cycle for bitcoin mining look like? How do miners invest in new equipment, and how can overinvestment in mining rigs impact future prices?
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Gil Luria joined D.A. Davidson in March 2017 as Director of Research. Previously Gil was an analyst and head of technology research at Wedbush Securities for 11 years, primarily focused on e-commerce and financial technology companies, having previously covered large U.S. telecommunications companies at Sanford C. Bernstein and as a Manager at Deloitte Consulting. Gil has been a frequent speaker at Blockchain and Bitcoin conferences since 2013, presenting Wall St. to Blockchain professionals, and Blockchain to investment professionals. Gil also makes regular appearances in the media, including CNBC, Bloomberg, Wall Street Journal, The New York Times, and NPR. He holds a Bachelor of Arts degree in Economics from Hebrew University and has an MBA from Columbia Business School.
Recent articles with Gil:
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Duo Reges: constructio interrete. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Non semper, inquam; Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Sed residamus, inquit, si placet. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Pauca mutat vel plura sane; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. In schola desinis. Iam enim adesse poterit.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Urgent tamen et nihil remittunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quare ad ea primum, si videtur; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Proclivi currit oratio. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quis enim redargueret? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Hic ambiguo ludimur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ut aliquid scire se gaudeant? Memini vero, inquam; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Perge porro; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Omnia peccata paria dicitis.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?