Episode 29
The Iranian Protests and the Forces Driving Change Across the Middle East | Hooman Majd
Episode 29
Hooman Majd
The Iranian Protests and the Forces Driving Change Across the Middle East | Hooman Majd
summary
The ongoing Iranian protests have delivered the worst scenes of unrest since millions took to the streets over a disputed presidential election in 2009. During the tensions that occurred a decade ago, protesters claimed that widespread election fraud resulted in the state erroneously reelecting Mahmoud Ahmadinejad, as president of Iran; however, the most recent protests are about far more than an election — and it is about far more than just Iran.
Although many reports have noted that the protests were triggered by growing anger stemming from economic hardships, such as increasing unemployment and income inequality, the root cause of the unrest goes far deeper. The unrest in Iran cannot be entirely separated from the larger forces moving through the Middle East. In order to understand the nature and scope of the present problem, we need to consider the socioeconomic and political forces operating in both Iran and the Middle East at large. Few are better equipped to discuss this topic than Hooman Majd.
Hooman Majd is an Iranian-American writer and political commentator. He is the author of the New York Times bestseller The Ayatollah Begs to Differ, as well as The Ayatollahs’ Democracy and The Ministry of Guidance Invites You to Not Stay. He joins us today to discuss how we can interpret and locate the Iranian protests within the wider political, cultural, and financial dimensions of the Middle East.
Over the course of the conversation, Hooman Majd and host Demetri Kofinas discuss how the Iranian protests fit within the western-oriented framework of thinking about Iran, and how much of what Iran is experiencing is the result of forces that are reshaping the oil-reliant and politically volatile economies of the region.
Ultimately, the conversation investigates the source of the ongoing protests, and what these demonstrations express about the current state of Iranian society, its economy, and its politics, in order to provide a framework for understanding the larger forces operating across the Middle East.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Hooman Majd, born 1957 in Tehran, is an Iranian-American journalist, author, and commentator who writes on Iranian affairs. He is based in New York City and regularly travels to Iran.
He has published three non-fiction books, which have been translated into a number of other languages. these include, The Ayatollah Begs to Differ: The Paradox of Modern Iran, The Ayatollahs’ Democracy: An Iranian Challenge, and The Ministry of Guidance Invites You to Not Stay: An American Family in Iran.
Homan has also published short fiction in collections and in The American Scholar and Guernica.
Majd has also served as an advisor and translator for President Mohammad Khatami and translator for President Mahmoud Ahmadinejad on their trips to the United States and the United Nations, and has written about those experiences.
@HMajd
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. An haec ab eo non dicuntur? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; An haec ab eo non dicuntur? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Verum hoc idem saepe faciamus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Duo Reges: constructio interrete. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Neutrum vero, inquit ille. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Igitur ne dolorem quidem. Cur post Tarentum ad Archytam?
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. An hoc usque quaque, aliter in vita?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ubi ut eam caperet aut quando? Haec dicuntur inconstantissime. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. At iam decimum annum in spelunca iacet. Videsne quam sit magna dissensio?
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Si longus, levis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Omnis enim est natura diligens sui. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed haec nihil sane ad rem; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quod quidem iam fit etiam in Academia. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Qui est in parvis malis. Urgent tamen et nihil remittunt. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Praeteritis, inquit, gaudeo. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Equidem e Cn. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?