
Episode 29
The Iranian Protests and the Forces Driving Change Across the Middle East | Hooman Majd

Episode 29
Hooman Majd
The Iranian Protests and the Forces Driving Change Across the Middle East | Hooman Majd
summary
The ongoing Iranian protests have delivered the worst scenes of unrest since millions took to the streets over a disputed presidential election in 2009. During the tensions that occurred a decade ago, protesters claimed that widespread election fraud resulted in the state erroneously reelecting Mahmoud Ahmadinejad, as president of Iran; however, the most recent protests are about far more than an election — and it is about far more than just Iran.
Although many reports have noted that the protests were triggered by growing anger stemming from economic hardships, such as increasing unemployment and income inequality, the root cause of the unrest goes far deeper. The unrest in Iran cannot be entirely separated from the larger forces moving through the Middle East. In order to understand the nature and scope of the present problem, we need to consider the socioeconomic and political forces operating in both Iran and the Middle East at large. Few are better equipped to discuss this topic than Hooman Majd.
Hooman Majd is an Iranian-American writer and political commentator. He is the author of the New York Times bestseller The Ayatollah Begs to Differ, as well as The Ayatollahs’ Democracy and The Ministry of Guidance Invites You to Not Stay. He joins us today to discuss how we can interpret and locate the Iranian protests within the wider political, cultural, and financial dimensions of the Middle East.
Over the course of the conversation, Hooman Majd and host Demetri Kofinas discuss how the Iranian protests fit within the western-oriented framework of thinking about Iran, and how much of what Iran is experiencing is the result of forces that are reshaping the oil-reliant and politically volatile economies of the region.
Ultimately, the conversation investigates the source of the ongoing protests, and what these demonstrations express about the current state of Iranian society, its economy, and its politics, in order to provide a framework for understanding the larger forces operating across the Middle East.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Hooman Majd, born 1957 in Tehran, is an Iranian-American journalist, author, and commentator who writes on Iranian affairs. He is based in New York City and regularly travels to Iran.
He has published three non-fiction books, which have been translated into a number of other languages. these include, The Ayatollah Begs to Differ: The Paradox of Modern Iran, The Ayatollahs’ Democracy: An Iranian Challenge, and The Ministry of Guidance Invites You to Not Stay: An American Family in Iran.
Homan has also published short fiction in collections and in The American Scholar and Guernica.
Majd has also served as an advisor and translator for President Mohammad Khatami and translator for President Mahmoud Ahmadinejad on their trips to the United States and the United Nations, and has written about those experiences.
@HMajd
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Falli igitur possumus.
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Duo Reges: constructio interrete. Ostendit pedes et pectus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Deprehensus omnem poenam contemnet. Quid enim possumus hoc agere divinius?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Duo Reges: constructio interrete. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Cyrenaici quidem non recusant; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Hoc est non dividere, sed frangere.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Id Sextilius factum negabat. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Summus dolor plures dies manere non potest? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Num quid tale Democritus? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Proclivi currit oratio. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Hic nihil fuit, quod quaereremus.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Duo Reges: constructio interrete. Id est enim, de quo quaerimus. Sedulo, inquam, faciam. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quo tandem modo? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid enim? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quo modo? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Respondeat totidem verbis.