Episode 12
Steve Keen | A History of Economic Theory and the Origins of the Next Financial Crisis
Episode 12
Steve Keen
Steve Keen | A History of Economic Theory and the Origins of the Next Financial Crisis
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, host Demetri Kofinas speaks with economist Steve Keen. Steve is Professor of Economics at Kingston University in London and one of a handful of economists to correctly anticipate the Global Financial Crisis of 2008. Professor Keen is also the popular author of “Debunking Economics,” as well as the timely book, “Can We Avoid Another Financial Crisis?”
In today’s conversation, we tear up the textbook of contemporary economics. We dispense with equilibrium. We embrace irrationality. We internalize economic externalities and drop assumptions about the world that do not comport with the reality of lived experience. We begin our history of economics with the physiocrats, enlightenment thinkers of the early 18th century who concerned themselves with the question: “where does stuff come from?” We move through the classical period of economics, exploring the philosophies of Adam Smith and David Ricardo. We stop to question the assumptions of the Newtonian minded neoclassicists of the late 19th and early 20th centuries, who saw fit to squeeze a complicated world into a set of simple models. Where did our ideas of rational preference, utility maximization, and market equilibrium come from? How have these ideas been debunked by the events, insights, and theories of the last 100 years? What was the role of John Maynard Keynes and his Keynesian revolution? Where did he and the Austrian Friedrich von Hayek meet? Where has the evolution of economics taken us since World War II? What is the role of banking in the economy? How is money created? How does it circulate? What is the role of credit? How might this almost Godly instrument of wealth creation have become a source of global instability and financial distress? Finally, Steve Keen and Demetri explore the landscape of the modern economy. They look at China, with its ghost cities and massive state-directed banking system. They explore Australia, Canada, and South Korea, as possible sources for the next financial crisis and consider possible solutions for society, as well as the individual.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Steve Keen (born 28 March 1953) is an Australian economist and author. He considers himself a post-Keynesian, criticising neoclassical economics as inconsistent, unscientific and empirically unsupported. The major influences on Keen’s thinking about economics include John Maynard Keynes, Karl Marx, Hyman Minsky, Piero Sraffa, Augusto Graziani, Joseph Alois Schumpeter, ThorsteinVeblen, and François Quesnay. Hyman Minsky’s financial instability hypothesis forms the main basis of his major contribution to economics which mainly concentrates on mathematical modelling and simulation of financial instability. He is a notable critic of the Australian property bubble, as he sees it.
Keen was formerly a Professor of economics at University of Western Sydney, until taking voluntary redundancy in 2013. In 2014, he became a professor and Head of the School of Economics, History and Politics at Kingston University in London. He remains a Professor of Economics at Kingston University, is an Honorary Professor at University College London, and is now crowdfunded via Patreon at https://www.patreon.com/ProfSteveKeen.
Keen developed the Open Source monetary modelling program Minsky (see https://sourceforge.net/projects/minsky/). His latest books are Can we avoid another financial crisis? and eCONcomics: Taking the CON Out of Economics. He is currently working on the role of energy in production, a 3rd edition of Debunking Economics, and a cartoon book on money called “Funny Money”.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. An hoc usque quaque, aliter in vita?
Rationis enim perfectio est virtus; Duo Reges: constructio interrete. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Cur post Tarentum ad Archytam? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid de Pythagora? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Negare non possum. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cur haec eadem Democritus? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Age sane, inquam. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Eaedem res maneant alio modo. Quo tandem modo?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sed quae tandem ista ratio est? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Paria sunt igitur. Non laboro, inquit, de nomine.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Sed ego in hoc resisto; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. De illis, cum volemus. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Hic ambiguo ludimur.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Cui Tubuli nomen odio non est? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Quid de Pythagora? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Sed ad bona praeterita redeamus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Laboro autem non sine causa;