Episode 112
Steve Keen | Monetary Misperceptions, Climate Economics, and the Limits to Growth
Episode 112
Steve Keen
Steve Keen | Monetary Misperceptions, Climate Economics, and the Limits to Growth
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Steve Keen, one of the few economists to correctly anticipate the Global Financial Crisis of 2008, as well as the subsequent deflationary forces that would frustrate and confound policymakers in the years afterward. The two discuss Keen’s latest work modeling the impact of climate on economic output, as well as debunking some of the most common misperceptions about money and credit held by Keynesian and Austrian theorists alike.
Demetri and Steve have known each other going back almost ten years. Dr. Keen was a frequent guest on Demetri’s old television program Capital Account, where he would come on to share his views on markets and the economy. For years, Steve had been warning policymakers and the media about the dangers of a build-up in private sector debt through mortgage refinancing and consumer credit. In the years after the Great Financial Crisis of 2008, Steve Keen was one of the prominent voices alongside folks like Richard Koo, Mark Zandi, and others, who were ringing the alarm bell, warning about the risk of a deflationary spiral. Many of the more prominent, Austrian-trained economists like Thomas Woods, Peter Schiff, and others, were pounding the table about the risk of hyperinflation. In retrospect, it was those economists warning about deflation like Steve Keen, who had it right. In today’s conversation, we explore the reasons why and examine if those conditions still hold to this present day.
You can gain access to this week’s overtime segment, as well as to the transcript of Demetri’s conversation with Steve Keen through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily be added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Professor Keen is a Distinguished Research Fellow at UCL, the author of Debunking Economics (2011) and Can We Avoid Another Financial Crisis? (2017), and one of the few economists to anticipate the Global Financial Crisis of 2008, for which he received the Revere Award from the Real World Economics Review.
His main research interests are developing the complex systems approach to macroeconomics and the economics of climate change. He has over 80 refereed publications on financial instability, money creation, logical and mathematical flaws in conventional and Marxian economic theory, the role of energy in production, and many other topics. He is ranked in the Richtopia list of the worlds’ 100 most influential economists.
He designed the Open Source system dynamics program Minsky, which is the first program to allow monetary economic models to be designed visually.
He has previously been Professor of Economics at Kingston University London and the University of Western Sydney, Australia.
He is active on Twitter as @ProfSteveKeen and is crowdfunding his non-mainstream research into economics via Patreon: see https://www.patreon.com/ProfSteveKeen.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Duo Reges: constructio interrete. Id est enim, de quo quaerimus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quae contraria sunt his, malane? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid est enim aliud esse versutum? Sed residamus, inquit, si placet. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Erat enim Polemonis. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Minime vero istorum quidem, inquit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Iam in altera philosophiae parte. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid nunc honeste dicit? Murenam te accusante defenderem. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Duo Reges: constructio interrete. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Neutrum vero, inquit ille.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quo modo autem philosophus loquitur? Sed ego in hoc resisto; Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Itaque his sapiens semper vacabit. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Avaritiamne minuis? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quare attende, quaeso. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quo modo? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo Reges: constructio interrete. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Venit ad extremum; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Minime vero istorum quidem, inquit. Duo Reges: constructio interrete.
Summus dolor plures dies manere non potest? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Sit enim idem caecus, debilis.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Erat enim res aperta. Ut id aliis narrare gestiant? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sint ista Graecorum; Nemo igitur esse beatus potest.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;