Episode 17
Robert Johnson | Political Economy, Technocracy, and the New Gilded Age
Episode 17
Robert Johnson
Robert Johnson | Political Economy, Technocracy, and the New Gilded Age
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, host Demetri Kofinas speaks with Robert Johnson, about the political economy, inequality, and the failings of our technocratic institutions. Dr. Johnson serves as President of the Institute for New Economic Thinking and is a Senior Fellow and Director of the Global Finance Project for the Franklin and Eleanor Roosevelt Institute in New York. Robert Johnson served for many years as a Managing Director for George Soros at Soros Fund Management and was part of the famous team of speculators that broke the bank of England in 1992, forcing the pound out of ERM. He served as Chief Economist of the US Senate Banking Committee under the leadership of Chairman William Proxmire, and before this, as Senior Economist of the US Senate Budget Committee under the leadership of Chairman Pete Domenici.
Black Wednesday was almost 25 years ago to the day. How has global finance, international trade, foreign exchange, and financial deregulation changed the landscape of speculation in the years since? How has a decline in productivity, a collapse in marginal costs, a rise in total debt, along with an aging demographic laid the groundwork for a rise in populism? What is the role of experts, and how has faith in technocrats and academics declined in recent years? How do we defend our liberal, democratic institutions absent convincing academics, trustworthy politicians, and inspirational leaders? How do we get the money out of politics when politics is so beholden to money? How do we reform a corrupt government that is in bed with Wall Street – a government that is beholden to multinational corporations and co-mingled with industrial military companies whose very profitability is dependent on multi-billion dollar federal contracts? It is time for us to become educated on how our political economy works, because if we don’t have the knowledge to call out “the experts,” then we are powerless to affect the very changes that we seek to induce.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Robert Johnson serves as President of the Institute for New Economic Thinking and a Senior Fellow and Director of the Global Finance Project for the Franklin and Eleanor Roosevelt Institute in New York. Johnson is an international investor and consultant to investment funds on issues of portfolio strategy. He recently served on the United Nations Commission of Experts on International Monetary Reform under the Chairmanship of Joseph Stiglitz.
Previously, Johnson was a Managing Director at Soros Fund Management where he managed a global currency, bond and equity portfolio specializing in emerging markets. Prior to working at Soros Fund Management, he was a Managing Director of Bankers Trust Company managing a global currency fund. Johnson served as Chief Economist of the US Senate Banking Committee under the leadership of Chairman William Proxmire (D. Wisconsin). Before this, he was Senior Economist of the US Senate Budget Committee under the leadership of Chairman Pete Domenici (R. New Mexico). Johnson was an Executive Producer of the Oscar winning documentary, Taxi to the Dark Side, directed by Alex Gibney, and is the former President of the National Scholastic Chess Foundation. He currently sits on the Board of Directors of both the Economic Policy Institute and the Campaign for America’s Future. Johnson received a Ph.D. and M.A. in Economics from Princeton University and a B.S. in both Electrical Engineering and Economics from the Massachusetts Institute of Technology.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Videsne, ut haec concinant? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Tum mihi Piso: Quid ergo? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Erat enim res aperta. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Videsne quam sit magna dissensio?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Audeo dicere, inquit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Hic ambiguo ludimur. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Videsne, ut haec concinant?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Immo alio genere; Itaque his sapiens semper vacabit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Rationis enim perfectio est virtus; Videsne quam sit magna dissensio? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Hoc non est positum in nostra actione.
Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed quod proximum fuit non vidit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Suo genere perveniant ad extremum; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quid est enim aliud esse versutum? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Et quod est munus, quod opus sapientiae? In schola desinis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.