Episode 96
Raoul Pal | The Fourth Turning: Generational Theory and the Future of Global Money
Episode 96
Raoul Pal
Raoul Pal | The Fourth Turning: Generational Theory and the Future of Global Money
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with investor and co-founder of Real Vision, Raoul Pal about the future of global money in a multi-polar world, including a discussion about Bitcoin, Libra, debt, demographics, and much more.
The inspiration for this conversation derives from a theme captured in William Strauss and Neil Howe’s Generational Theory, also known as the Fourth Turning, where the authors describe a four-stage cycle of social moods associated with recurring generational archetypes, which they call “turnings.” These include: “The High”, “The Awakening”, “The Unraveling,” and “The Crisis.” The question we explore in this conversation is: “are we at the fourth turning, and if so, what does this mean for the type of change we can expect to see in the coming decades?”
All of this leads to a discussion about digital currency in a multi-polar world where the power of governments to maintain the global order is diminished and where corporations and the private sector may gain an opening to provide alternative forms of money in support of global trade and commerce. Where does bitcoin fit in this world? What about alternative protocols and currencies? Will governments even allow them? Can they stop them or will they welcome them and does this point the way towards a path that will lead inexorably towards truly global money?
As always, subscribers to our Hidden Forces Patreon page can access the overtime to this week’s episode, which includes a continuation of our conversation about digital currencies, but also a discussion about central bank policy at the Fed, the ECB, and the BOJ, as well as a discussion about economic indicators and what Raoul relies on most for his own projections about where we are in the business cycle.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at https://hiddenforces.supercast.com
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Raoul Pal is a former hedge fund manager who retired at 36, Raoul Pal is a co-founder of Real Vision, a financial media company offering in-depth video interviews and research publications from the world’s best investors. He has run a successful global macro hedge fund, co-managed Goldman Sachs’ hedge fund sales business in Equities and Equity Derivatives in Europe, and helped design the BBC TV program Million Dollar Traders, training participants in investment and risk management strategy. Raoul retired from managing client money and now lives in the Cayman Islands, from where he manages Real Vision and writes for The Global Macro Investor, a highly regarded original research service for hedge funds, family offices, sovereign wealth funds, and other elite investors.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo Reges: constructio interrete.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Respondeat totidem verbis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Certe non potest. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sullae consulatum? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non potes, nisi retexueris illa. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Cur post Tarentum ad Archytam?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Laboro autem non sine causa; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Sed ille, ut dixi, vitiose. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Beatus sibi videtur esse moriens. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Immo alio genere;
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Haec dicuntur inconstantissime. Itaque his sapiens semper vacabit. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Duo Reges: constructio interrete. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
At iam decimum annum in spelunca iacet. Ubi ut eam caperet aut quando? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quid, de quo nulla dissensio est? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Duo Reges: constructio interrete. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quare conare, quaeso. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.