Episode 103
Michele Gelfand | Rule Makers, Rule Breakers: How Tight and Loose Cultures Wire Our World
Episode 103
Michele Gelfand
Michele Gelfand | Rule Makers, Rule Breakers: How Tight and Loose Cultures Wire Our World
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with cultural psychologist Michele Gelfand, who argues in her latest book, Rule Makers, Rule Breakers, that the world’s cultures can be classified into two categories by virtue of their norms. She offers a lucid explanation of how and why cultures become tight or loose, outlining their different societal attitudes. This episode is full of eye-opening insights for development professionals, policymakers and those working in international business.
According to Gelfand, tight cultures have a large number of social norms that enforce order and conformity and tend to evolve in nations that face many natural and human-made threats. Loose cultures, on the other hand, have more lenient norms and tolerate a wider array of behaviors. They generally face fewer chronic threats – but may tighten up temporarily in the event of an acute threat. Furthermore, says Michele, tight and loose cultures each have advantages and disadvantages and it’s possible to modify a nation’s norms in order to address protracted social problems. This is also true in the private sector. In a particularly relevant part of the conversation, Michele describes how businesses also develop tight or loose cultures and how a cultural mismatch can doom a merger or undermine cooperation among a corporation’s divisions. The example she provides is that of Chrysler and Mercedes Benz, but Demetri also raises the example of AOL-Time Warner, perhaps the most prominent failed marriage of the late 90’s stock market boom.
“Tight” cultures, like Saudi Arabia, Singapore, and Germany, embrace rigid norms and mete out harsh punishments for those who deviate. “Loose” cultures, including New Zealand, the United States, and Brazil, are more tolerant of a wide assortment of behaviors. According to Dr. Gelfand, when countries, families, companies, and US states all act in accordance with their divergent conceptions of “normal,” misunderstandings and conflict often arise that help to explain many of the phenomena we encounter in daily life, business, and politics.
The overtime to this week’s episode includes a conversation about changing cultural norms in the workplace, as well as how the norms in some western countries began to change after terrorist attacks.
This overtime segment, as well as the transcript and rundown to the full episode, are available to audiophile, autodidact, and super nerd subscribers through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily be added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
Publication Date: 10/07/2019
bio
Michele Gelfand is a cultural psychologist, best known for being an expert on tightness–looseness theory, which explains variations in the strength of social norms and punishments across human groups. She is currently a Distinguished University Professor in Psychology and the RH Smith School of Business at the University of Maryland, College Park. Gelfand uses field, experimental, computational and neuroscience methods to understand the evolution of culture and its multilevel consequences for human groups. She is the author of Rule Makers, Rule Breakers: How Tight and Loose Cultures Wire the World (Scribner, 2018), co-editor of Values, Political Action, and Change in the Middle East and the Arab Spring (Oxford University Press, 2017), The Psychology of Conflict and Conflict Management in Organizations (Taylor & Francis, 2013), and The Handbook of Negotiation and Culture (Stanford University Press, 2004), and is the founding co-editor of the Advances in Culture and Psychology Annual Series and the Frontiers of Culture and Psychology series (Oxford University Press). Gelfand studied at Colgate University, where she graduated with a B.A. in psychology in 1989. She graduated from the University of Illinois, Urbana-Champaign in 1996 with a PhD in social psychology and organizational psychology.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Videsne, ut haec concinant? Duo Reges: constructio interrete. Facillimum id quidem est, inquam. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Conferam avum tuum Drusum cum C.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Videsne, ut haec concinant?
Quippe: habes enim a rhetoribus; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Hoc non est positum in nostra actione. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quare ad ea primum, si videtur; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed nunc, quod agimus; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Non laboro, inquit, de nomine. Id Sextilius factum negabat. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Deprehensus omnem poenam contemnet. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo Reges: constructio interrete. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. At hoc in eo M. Cur haec eadem Democritus? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Praeclare hoc quidem. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ad eos igitur converte te, quaeso. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Duo Reges: constructio interrete. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quis hoc dicit? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Eademne, quae restincta siti? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Proclivi currit oratio. Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Age sane, inquam. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Equidem, sed audistine modo de Carneade?
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Audeo dicere, inquit.
Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Verum hoc idem saepe faciamus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
