Special Episode
The End of “The Everything Bubble” | Kevin Smith and Otavio Costa on the Prospects for Stagflation
Special Episode
Kevin Smith & Otavio Costa
The End of “The Everything Bubble” | Kevin Smith and Otavio Costa on the Prospects for Stagflation
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Kevin Smith and Otavio Costa of Crescat Capital, in a continuation of our recent markets coverage, with a particular focus on specific indicators that could validate a bear market hypothesis.
It has been difficult not to feel anxiety and trepidation while looking out across the Value-Price Continuum during the last few years. Many of us understand that our economy no longer functions as advertised. Financialization of the US economy over the past four decades has skewed the relationship between price and value in favor of price, specifically in favor of higher prices. The unprecedented support that monetary authorities provided financial intermediaries and asset holders during the last bear market has created noticeable price distortions and has raised serious questions about the usefulness of traditional indicators in assessing asset values. It is also unclear how meaningful traditional economic data like GDP and unemployment are in the face of ever-higher nominal public/private debt levels and aging populations.
We have experienced three intermediate corrections during this secular bull market. Most notably, the periods between the summers of 2011 – 2012 and 2015 – 2016, which proved to be head-fakes for investors who were expecting the market to enter bear territory. With the S&P 500 and Nasdaq Composite climbing above their all-time closing highs last week, will this last year’s declines prove similarly inconsequential, leading us ever higher in an unusually prolonged bull-market?
Kevin Smith and Otavio Costa make their case for why this market rally is different and how they are positioning Crescat Capital and its investors for the bear market to come.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Kevin C. Smith, CFA Chief Executive Officer & Portfolio Manager Mr. Smith is the owner and founder of Crescat. He is the chief investment officer and has been the portfolio manager of Crescat’s investment strategies since inception in 1999. He holds the Chartered Financial Analyst designation. Prior to Crescat, he worked as an auditor at Ernst and Young, an equity analyst at Zacks Investment Research, and an investment executive at Kidder Peabody. He earned an MBA from the University of Chicago, Booth School of Business with a specialization in finance and concentration in statistics. He holds an undergraduate degree in economics and German studies from Stanford University.
Otavio Costa has been an analyst on Crescat’s investment team for more than five years with a focus on global cross-asset research and built Crescat’s macro model that identifies the current stage of the US economic cycle through a combination of 16 factors. His research has been featured multiple times in financial publications such as Bloomberg, The Wall Street Journal. Tavi is a native of São Paulo, Brazil and is fluent in Portuguese, Spanish, and English. Before joining Crescat, he worked with the underwriting of financial products and in international business at Braservice, a large logistics company in Brazil. Tavi graduated cum laude from Lindenwood University in St. Louis with a B.A. degree in Business Administration with an emphasis in finance and a minor in Spanish. Tavi played NCAA Division 1 tennis for Liberty University.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Duo Reges: constructio interrete.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Id est enim, de quo quaerimus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Itaque his sapiens semper vacabit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Duo Reges: constructio interrete.
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Ego vero isti, inquam, permitto. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Bonum valitudo: miser morbus.
Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Non est igitur summum malum dolor. At enim hic etiam dolore. Dici enim nihil potest verius. Rationis enim perfectio est virtus; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? At multis malis affectus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Que Manilium, ab iisque M.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Memini vero, inquam; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? An potest cupiditas finiri?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Hic ambiguo ludimur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Duo Reges: constructio interrete. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Qui convenit? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Hic ambiguo ludimur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed plane dicit quod intellegit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Si longus, levis dictata sunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quare conare, quaeso. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Duo Reges: constructio interrete. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quod quidem nobis non saepe contingit.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Est, ut dicis, inquam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo Reges: constructio interrete. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Numquam facies.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo enim genera quae erant, fecit tria.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
