Episode 47
Claude Shannon: The Story of How One Man Created the Information Age | Jimmy Soni
Episode 47
Jimmy Soni
Claude Shannon: The Story of How One Man Created the Information Age | Jimmy Soni
summary
The 20th century is known as the information age, and for a good reason. It is a period that is dominated by knowledge and data. It’s an era in which the economy is no longer driven by traditional industries — such as construction, manufacturing, or agriculture — but by advanced information technologies that store, retrieve, transmit, and manipulate data.
This revolution finds its roots in Information Theory. And remarkably, it is a theory that was developed by one man: Claude Shannon.
Before Shannon, society had a rather immature understanding of what information was. Information was understood as something immaterial and intangible. It was not seen as something that could be touched or manipulated. It was assumed that the only way to send information (intelligence, as it was then refered to) across a greater distance was to “boost” the signal by using more power. This was a notoriously imperfect system, as it increased the amount of “noise” that was received and made the message more difficult to discern.
In his foundational work, A Mathematical Theory of Communication, Shannon solved this issue and presented a completely new way of understanding information. He showed that information isn’t insubstantial, but something that we can measure and manipulate — something that has physical characteristics and can be quantified. Shannon also created a diagram which showed that all information has certain, set components — such as a source, a transmitter, a recipient, and so on. As such, not only did he show that information is something that can be made material, through his work, Shannon proved that all information (be it a radio signal, a photo, or a song) can be governed through a set of common laws.
In short, he turned information into something that can be computed and reliably transmitted, laying the foundation for the digital revolution.
In this episode, Jimmy Soni, author of A Mind at Play: How Claude Shannon Invented the Information Age, joins Demetri Kofinas to discuss how Shannon was able to develop a new way of automating thought, one that would prove to be far more powerful than the analog machine.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Jimmy is a New York based author, editor, and speechwriter. He’s the co-author of Rome’s Last Citizen, a biography of the ancient Roman Senator Cato, and A Mind at Play, a biography of the late mathematician Claude Shannon. The latter book won the Neumann Prize for the top book in the history of mathematics for 2017 and was named
one of the best books of the year by Nature and Bloomberg. Jimmy has also served as an editor at the Huffington Post, the New York Observer, and the Washington Examiner. He’s also the absurdly proud father of a nearly three-year-old daughter.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Stoici scilicet. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
An hoc usque quaque, aliter in vita? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Sint ista Graecorum; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
At iam decimum annum in spelunca iacet. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Dici enim nihil potest verius. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc non est positum in nostra actione. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Pauca mutat vel plura sane; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Erat enim res aperta. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Omnia peccata paria dicitis. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Duo Reges: constructio interrete. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Sed fortuna fortis; Perge porro; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nos cum te, M. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Venit ad extremum; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? An potest cupiditas finiri? Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quippe: habes enim a rhetoribus; Immo videri fortasse. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Haec dicuntur fortasse ieiunius; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Id est enim, de quo quaerimus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Quid, quod res alia tota est? Sed ad bona praeterita redeamus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
