Episode 47
Claude Shannon: The Story of How One Man Created the Information Age | Jimmy Soni
Episode 47
Jimmy Soni
Claude Shannon: The Story of How One Man Created the Information Age | Jimmy Soni
summary
The 20th century is known as the information age, and for a good reason. It is a period that is dominated by knowledge and data. It’s an era in which the economy is no longer driven by traditional industries — such as construction, manufacturing, or agriculture — but by advanced information technologies that store, retrieve, transmit, and manipulate data.
This revolution finds its roots in Information Theory. And remarkably, it is a theory that was developed by one man: Claude Shannon.
Before Shannon, society had a rather immature understanding of what information was. Information was understood as something immaterial and intangible. It was not seen as something that could be touched or manipulated. It was assumed that the only way to send information (intelligence, as it was then refered to) across a greater distance was to “boost” the signal by using more power. This was a notoriously imperfect system, as it increased the amount of “noise” that was received and made the message more difficult to discern.
In his foundational work, A Mathematical Theory of Communication, Shannon solved this issue and presented a completely new way of understanding information. He showed that information isn’t insubstantial, but something that we can measure and manipulate — something that has physical characteristics and can be quantified. Shannon also created a diagram which showed that all information has certain, set components — such as a source, a transmitter, a recipient, and so on. As such, not only did he show that information is something that can be made material, through his work, Shannon proved that all information (be it a radio signal, a photo, or a song) can be governed through a set of common laws.
In short, he turned information into something that can be computed and reliably transmitted, laying the foundation for the digital revolution.
In this episode, Jimmy Soni, author of A Mind at Play: How Claude Shannon Invented the Information Age, joins Demetri Kofinas to discuss how Shannon was able to develop a new way of automating thought, one that would prove to be far more powerful than the analog machine.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Jimmy is a New York based author, editor, and speechwriter. He’s the co-author of Rome’s Last Citizen, a biography of the ancient Roman Senator Cato, and A Mind at Play, a biography of the late mathematician Claude Shannon. The latter book won the Neumann Prize for the top book in the history of mathematics for 2017 and was named
one of the best books of the year by Nature and Bloomberg. Jimmy has also served as an editor at the Huffington Post, the New York Observer, and the Washington Examiner. He’s also the absurdly proud father of a nearly three-year-old daughter.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed ego in hoc resisto; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ut id aliis narrare gestiant? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ut pulsi recurrant? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Res enim concurrent contrariae. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. At iam decimum annum in spelunca iacet.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Duo Reges: constructio interrete. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Recte, inquit, intellegis. Idemne, quod iucunde? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Qui est in parvis malis.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Hunc vos beatum; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Moriatur, inquit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Nam quid possumus facere melius? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Memini me adesse P. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid adiuvas? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quod cum dixissent, ille contra. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quippe: habes enim a rhetoribus; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. A mene tu? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;