In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with economist and famous bond bull Gary Shilling, about the ramifications of Donald Trump’s economic policies, the role of cryptocurrencies, and the prospect for stocks, commodities, and the dollar in 2018.
Few would reasonably argue that regulatory reform is not needed in the United States. The issue for politicians and policymakers has always been one of balance and practicality. The turbulence of the 1970’s produced a slew of regulatory measures like wage and price controls that proved disastrous for the economy. Likewise, the financial deregulation of the 1980s and 1990s rolled back investor protections that had served to safeguard customer deposits and prevent excessive interconnectivity in the banking system.
In the context of the current economic expansion, one must consider the impact that deregulation and higher after-tax income will have on an economy already in its ninth year of economic expansion. With corporations and businesses standing to benefit most from tax cuts proposed by Senate and House Republicans, what do individual tax-filers stand to gain from the Trump tax plan? Are there benefits to rolling back some of the financial regulations passed in reaction to the fallout of the great financial crisis of 2008? What does the employment picture look like for the US economy? How do job prospects and wages fare in the face of rising asset values and growing debt burdens? If Gary Shilling is right and treasuries remain in a bull market, what does this mean for the fate of stocks, commodities, and the US dollar in 2018? Will the price of oil continue its recent rise, or may some combination of weak demand and oversupply hamper prices? How will the Federal Reserve’s ongoing tightening affect the economy and are we destined to see an inversion of the yield curve for 10-year US Treasuries? Gary Shilling also gives us his two cents on bitcoin, and why he thinks the cryptocurrency is massively overvalued.
A. Gary Shilling is an Americanfinancial analyst and commentator who appears on a regular basis in publications such as Forbes magazine, The New York Times and The Wall Street Journal. He is President of A. Gary Shilling & Co., Inc., editor of A. Gary Shilling’s Insight, and member of The Nihon Keizai Shimbun Board of Economists. He is featured frequently on business shows on radio and television, and as a recognised orator, addresses conventions of global business groups like the Young Presidents’ Organization. He was awarded a Bachelor’s Degree in Physics from Amherst College, and a PhD in Economics from Stanford University. He has worked for Thornhill Securities, the Federal Reserve Bank of San Francisco, Merrill Lynch, and White Weld & Co, and Standard Oil Co NJ.
In the spring of 1969, he was one of only a few analysts who correctly envisioned the recession at year’s end, and was almost a lone voice in 1973, when he forecast a monolithic international inventory-building fling, followed by the first significant recession since the Great Depression.
In the late 1970s, while most analysts presumed that waxing inflation would go on unabated, Shilling was the first to predict that America’s infirm political climate would impede it. He also foresaw various dangerous economic readjustment problems and a shift in investment strategy from a preference for tangible assets to an increased emphasis on stocks and bonds.
In June 2011, he predicted a 20% drop in housing in 2012 with a resulting global recession. In October 2012 he predicted a global recession in 2013.
In August 2015, he predicted that the price of oil “is headed for $10 to $20 per barrel” (it was $43/barrel at the time) due to higher productivity through fracking and OPEC not limiting production.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil sane. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Duo Reges: constructio interrete. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? An hoc usque quaque, aliter in vita? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Pugnant Stoici cum Peripateticis. Summae mihi videtur inscitiae. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nunc vides, quid faciat. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Summus dolor plures dies manere non potest? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen intellego quid velit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid me istud rogas? Ostendit pedes et pectus. Memini vero, inquam;
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quonam modo? Quid censes in Latino fore? An potest cupiditas finiri? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Moriatur, inquit.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Esse enim, nisi eris, non potes. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
related episodes
Episode 96
Raoul Pal
Raoul Pal | The Fourth Turning: Generational Theory and the Future of Global Money
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid, de quo nulla dissensio est? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Duo Reges: constructio interrete. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quod quidem nobis non saepe contingit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nunc agendum est subtilius. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quare ad ea primum, si videtur; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ratio quidem vestra sic cogit. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Tubulo putas dicere?
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nihil sane. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc tu nunc in illo probas. Sed residamus, inquit, si placet. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Bonum valitudo: miser morbus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
