Episode 7
Complexity Economics, Chaos Theory, and the Pioneering of a New Discipline | W. Brian Arthur
Episode 7
W. Brian Arthur
Complexity Economics, Chaos Theory, and the Pioneering of a New Discipline | W. Brian Arthur
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, host Demetri Kofinas speaks with one of the pioneers in complexity science, W. Brian Arthur. Brian Arthur has long been associated with the Santa Fe Institute, having served on its board of trustees and its board of science. He has been described by Fortune Magazine, as “one of the country’s leading economic thinkers,” and he is best known for his pioneering work on the operation of high-technology markets. He is the author of numerous papers and books, including The Nature of Technology: What it is and How It Evolves, and Complexity and the Economy, a collection of papers on economics and financial markets examined from the perspective of complexity theory.
In this episode, Brian Arthur educates us on the emerging fields of complexity science and chaos theory. The history of complexity science is replete with the works of mathematicians, physicists, philosophers, ecologists, and biologists. It is a field defined by the imperfections of the natural world. In this conversation, Demetri and Brian Arthur stray far from equilibrium. They cover the booms and the busts of Joseph Schumpeter. They examine the information-laden price signals of Friedrich Hayek. They circle the chaotic orbits of Joseph Ford. They scale the infinite fractals of Benoit Mandelbrot. Demetri asks Brian Arthur about information theory, cryptography, and quantum potentiality, while examining the mystery of why markets and life are so volatile.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
W. Brian Arthur has been described by the US’s Fortune magazine, as “one of the country’s leading economic thinkers.” He is best known for his pioneering work on how high-technology markets work. “Hundreds of millions of dollars slosh around Silicon Valley every day, based on Brian Arthur’s ideas,” says John Seeley Brown, former director of Xerox Parc. “We launched Java based on Arthur’s ideas,” says Eric Schmidt, former CEO of Google.
Arthur is also one of the pioneers of the science of complexity—the science of how patterns and structures self-organize. and has had a long association with the Santa Fe Institute, (he has served on its Board of Trustees, and its Science Board).
Arthur has a strong interest in technology. His book The Nature of Technologywas described as the “most important book on technology and the economy since Schumpeter, 100 years ago,” (E. Beinhocker).
Brian Arthur was at 37 the youngest endowed-chair professor at Stanford University. He held the Dean and Virginia Morrison Chair of Economics and Population Studies at Stanford from 1983 to 1996. He has been an advisor to Intel, to Legg Mason Capital Management, and to Citibank. He currently works at Xerox Parc in Silicon Valley.
Among his honors are the International Schumpeter Prize in Economics, 1990 and the (inaugural) Lagrange Prize in Complexity Science 2008 (considered complexity science’s “Nobel”). He holds honorary doctorates from the National University of Ireland, and the University of Lancaster.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Duo Reges: constructio interrete. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Tu quidem reddes;
Que Manilium, ab iisque M. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quibusnam praeteritis? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quo tandem modo? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Quis istud possit, inquit, negare? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Si enim ad populum me vocas, eum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Restatis igitur vos; Tanta vis admonitionis inest in locis; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sint ista Graecorum; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. At iam decimum annum in spelunca iacet.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Praeclare hoc quidem. Sit enim idem caecus, debilis. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Deprehensus omnem poenam contemnet.
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ut aliquid scire se gaudeant? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Ego vero isti, inquam, permitto. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Non est igitur voluptas bonum.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Haec dicuntur inconstantissime. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sed fac ista esse non inportuna; Quae cum dixisset, finem ille. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.