
Episode 44
Collective Achievement: The Hidden Force That Creates the World’s Greatest Teams | Sam Walker

Episode 44
Sam Walker
Collective Achievement: The Hidden Force That Creates the World’s Greatest Teams | Sam Walker
summary
People love sports. As we love watching the teams we adore try and fight their way towards victory. Their wins are our wins, and we celebrate these triumphs with feelings of joy that are difficult to match or even describe. Their losses are equally ours, and the pain of those losses can feel like a personal failure.
Much has been said about the psychology of sports, about those things that draw us in and keep us spellbound. However, scientists have failed to locate exactly what it is that draws us towards sports or, equally, what draws us towards the teams we love.
Is it the rivalry and the satisfaction that comes through conquest and the defeat of the opposition? Is it the fun, the entertainment, or the freedom that sports give us to let go of the stress and struggles of daily life? Is it a kinship felt towards a particular player? According to Sam Walker, author of The Captain Class: The Hidden Force That Creates the World’s Greatest Teams, the answer is a resounding “no.”
Human beings naturally gravitate towards communal displays of athletic performance. We crave friendly competition. But according to Walker, our love affair with such exhibitions isn’t really about rivalry or entertainment.
Rather, as our lives become increasingly intermediated by computer interfaces, spectator sports provide one of the few remaining ways of experiencing the elegance and power of the human body. Herein lies the secret of our love affair with sports: In a world that is constantly changing, sports are a window into the into millions of years of evolution – the impulses, characteristics, and behavioral urges of our ancestors. Team sports, in particular, give us a front row seat to the unfolding drama of the human experience and the evolutionary forces that have shaped human selection.
Over the course of this episode, Walker speaks with host Demetri Kofinas about what he has learned about the forces that shape the world’s greatest teams. The conversation is, in some sense, a search for the DNA of greatness.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Sam Walker is The Wall Street Journal’s leadership columnist, a keynote speaker and team-building consultant. In his two decades at the Journal, he has served as sports columnist, deputy page-one editor and founding editor of the paper’s prizewinning daily sports coverage. His bestselling 2006 book, Fantasyland, chronicled his bid to win Tout Wars, the world’s top fantasy-baseball expert competition (of which he is a two-time champion). He lives in New York City with his wife and two children.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Duo Reges: constructio interrete. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sin aliud quid voles, postea. Erit enim mecum, si tecum erit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Omnis enim est natura diligens sui. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Hoc tu nunc in illo probas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Iam in altera philosophiae parte. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Verum hoc idem saepe faciamus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Duo Reges: constructio interrete.
Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; At certe gravius.
Quae cum dixisset, finem ille. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Sint ista Graecorum; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Sed videbimus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Istic sum, inquit. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Eaedem res maneant alio modo. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quorum altera prosunt, nocent altera. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Eam stabilem appellas. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;