Episode 122
The Hundred Year Portfolio: How to Grow & Protect Generational Wealth | Christopher Cole
Episode 122
Christopher Cole
The Hundred Year Portfolio: How to Grow & Protect Generational Wealth | Christopher Cole
summary
In Episode 122 of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Christopher Cole, the founder of Artemis Capital Management about how to grow and protect generational wealth that lasts a hundred years. Imagine you have the opportunity to grant your family great wealth and prosperity for 100 years. The opportunity is subject to one final choice. You must decide what assets to invest in and maintain that allocation for an entire century without ever changing it. The future of your children’s children depends on your decision. What do you do?
According to Christopher Cole, in order to be successful the hundred year portfolio must be able to navigate the secular booms of the market (1947-1963,1984-2007) while not losing capital during periods of economic contraction, stagnation, and renewal (1929-1946, 1964-1983). In pursuit of this, many investors assemble a varied portfolio of asset classes thinking there is safety in diversification, but in a crisis, such portfolios often collapse right along with the broader markets. Another class of investors believes they can always time the wild cycles of risk when, in fact, they can barely manage the demons of their greed and fear. The greatest threat to a hundred years of prosperity, according to Chris Cole, is neglecting the lessons from long-term financial history and having no true diversification against secular change. Accordingly, the solution is to find assets that can perform when stocks and bonds don’t and boldly size them in one’s portfolio regardless of short term performance. Long Volatility, Gold, Commodity Trend, and Discretionary Global Macro, according to Mr. Cole, should be core portfolio holdings and not just periphery investments. The investor can then apply margin to the risk-balanced portfolio to meet return targets, rather than seek the excess return from components.
The first part of today’s conversation explores the investing landscape in which retail investors and professional money managers alike find themselves in today. Chris and Demetri discuss factors that have led to volatility suppression and the build-up of risk in financial markets.
During the overtime segment, Chris shares his views on what assets should occupy such a portfolio, in what quantities, and how retail and accredited investors alike might approach the task of building and protecting generational wealth that can last a hundred years.
You can access the overtime, transcript, and rundown to this week’s episode through the Hidden Forces Supercast Page. All subscribers also gain access to our overtime feed, which can be easily added to your favorite podcast application.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at http://patreon.com/hiddenforces
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Christopher R. Cole, CFA is the founder & CIO of Artemis Capital Management LP. Mr. Cole’s core focus is systematic, quantitative, and behavioral based trading of volatility and derivatives. His decision to form a fund came after achieving significant proprietary returns during the 2008 financial crash trading volatility futures and options (verified by independent auditor). Cole’s volatility research is highly influential in derivative and macro trading circles and widely quoted by the financial press. His 2012 research paper entitled, Volatility at World’s End argued the equity options market was mis-pricing and hedging the wrong tail (left as opposed to right). The paper was credited with re-pricing long-dated volatility, and named one of the best macro-economic thought pieces of the last decade. Mr. Cole is a frequent speaker at industry conferences and in the media. He previously worked in capital markets at Merrill Lynch and structured over $10 billion in derivatives and debt transactions.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Et nemo nimium beatus est; Dicimus aliquem hilare vivere; Pollicetur certe. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Et nemo nimium beatus est; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nulla erit controversia. Sit sane ista voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sint ista Graecorum; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Eaedem res maneant alio modo. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Quis Aristidem non mortuum diligit?
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Praeteritis, inquit, gaudeo.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ego in hoc resisto; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Prioris generis est docilitas, memoria; Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Summus dolor plures dies manere non potest? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.