Episode 97
Nic Carter | What is Bitcoin? A History and Ontology of the Cryptocurrency
Episode 97
Nic Carter
Nic Carter | What is Bitcoin? A History and Ontology of the Cryptocurrency
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Nic Carter, co-founder of both the VC fund Castle Island Ventures, as well as the research and data analytics company Coinmetrics.io. Nic also has a master’s degree in philosophy, and the two spend much of the overtime applying that discipline to bitcoin by examining the works of people like Friedrich Nietzsche and his philosophy around essence, John Rawls and his veil of ignorance, as well as applying a strain of utilitarian thought to questions of money and society.
This conversation with Nic Carter is an attempt to understand Bitcoin as more than just the sum of its parts. One of the lessons that Demetri has taken away from his continued research into Bitcoin through the works of people like Nick Szabo, Paul Sztorc, and others, is that trying to measure the cryptocurrency against existing systems or conventions is almost always counterproductive. This is likely because Bitcoin is more than just money or a payments network. Bitcoin is a movement. Within it exists a competent community of intellectuals who are actively engaged in what often feels like a grand project to remake society. This comes across in the seriousness with which Bitcoiners apply themselves. This is true whether we are talking about the engineers working on enhancements to the base layer or whether we’re talking about those contributing intellectually to debates about governance, economics, and ethics. In this sense, Bitcoin is not what most of us think it is, and even what we think it is, is constantly changing. Bitcoin’s resilience and adaptability, as both a store of value, but also as a diverse community of people who are coming to the cryptocurrency from different backgrounds and with differing motivations suggests that there is much more going on here than just naïve speculation.
As Nic Carter points out during this conversation, Bitcoin is a “subversive idea.” Bitcoin is an experiment in social organization that doesn’t play by the rules of the state or by the conventions of modern society. The momentum behind this movement is likely to grow, especially if governments validate the concerns of its proponents with further debt monetization or preferential bailouts in the event of another global financial downturn. In short, Bitcoin is not going away, and it is incumbent upon all of us to understand the message that it is here to deliver.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at https://hiddenforces.supercast.com
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Nic Carter is a partner at Castle Island Ventures, a Cambridge-based venture firm focused on public blockchains, and a Coinmetrics.io co-founder of Coinmetrics.io, a platform devoted to demystifying on-chain data and bringing transparency to the industry. He has written extensively about token holder rights, cryptoasset governance models, and public blockchains as political institutions. Previously, he was Fidelity’s first cryptoassets analyst. He holds an MA in Philosophy from the University of St Andrews and an MSc Finance and Investment from the University of Edinburgh.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Satis est ad hoc responsum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. De hominibus dici non necesse est. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Satis est ad hoc responsum.
Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Erat enim res aperta. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quis negat?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tum mihi Piso: Quid ergo? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Duo Reges: constructio interrete. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Res enim concurrent contrariae. Summae mihi videtur inscitiae. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae contraria sunt his, malane? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Cur id non ita fit? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Duo Reges: constructio interrete.
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Eam stabilem appellas. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Minime vero istorum quidem, inquit.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Sed quid sentiat, non videtis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sumenda potius quam expetenda.