Episode 97
Nic Carter | What is Bitcoin? A History and Ontology of the Cryptocurrency
Episode 97
Nic Carter
Nic Carter | What is Bitcoin? A History and Ontology of the Cryptocurrency
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, Demetri Kofinas speaks with Nic Carter, co-founder of both the VC fund Castle Island Ventures, as well as the research and data analytics company Coinmetrics.io. Nic also has a master’s degree in philosophy, and the two spend much of the overtime applying that discipline to bitcoin by examining the works of people like Friedrich Nietzsche and his philosophy around essence, John Rawls and his veil of ignorance, as well as applying a strain of utilitarian thought to questions of money and society.
This conversation with Nic Carter is an attempt to understand Bitcoin as more than just the sum of its parts. One of the lessons that Demetri has taken away from his continued research into Bitcoin through the works of people like Nick Szabo, Paul Sztorc, and others, is that trying to measure the cryptocurrency against existing systems or conventions is almost always counterproductive. This is likely because Bitcoin is more than just money or a payments network. Bitcoin is a movement. Within it exists a competent community of intellectuals who are actively engaged in what often feels like a grand project to remake society. This comes across in the seriousness with which Bitcoiners apply themselves. This is true whether we are talking about the engineers working on enhancements to the base layer or whether we’re talking about those contributing intellectually to debates about governance, economics, and ethics. In this sense, Bitcoin is not what most of us think it is, and even what we think it is, is constantly changing. Bitcoin’s resilience and adaptability, as both a store of value, but also as a diverse community of people who are coming to the cryptocurrency from different backgrounds and with differing motivations suggests that there is much more going on here than just naïve speculation.
As Nic Carter points out during this conversation, Bitcoin is a “subversive idea.” Bitcoin is an experiment in social organization that doesn’t play by the rules of the state or by the conventions of modern society. The momentum behind this movement is likely to grow, especially if governments validate the concerns of its proponents with further debt monetization or preferential bailouts in the event of another global financial downturn. In short, Bitcoin is not going away, and it is incumbent upon all of us to understand the message that it is here to deliver.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Subscribe & Support the Podcast at https://hiddenforces.supercast.com
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Nic Carter is a partner at Castle Island Ventures, a Cambridge-based venture firm focused on public blockchains, and a Coinmetrics.io co-founder of Coinmetrics.io, a platform devoted to demystifying on-chain data and bringing transparency to the industry. He has written extensively about token holder rights, cryptoasset governance models, and public blockchains as political institutions. Previously, he was Fidelity’s first cryptoassets analyst. He holds an MA in Philosophy from the University of St Andrews and an MSc Finance and Investment from the University of Edinburgh.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cur id non ita fit? Sed residamus, inquit, si placet.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Odium autem et invidiam facile vitabis. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Num quid tale Democritus? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Duo Reges: constructio interrete. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Hos contra singulos dici est melius. Quare conare, quaeso. Non est igitur voluptas bonum. Tenent mordicus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. At eum nihili facit; Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Duo Reges: constructio interrete. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Praeteritis, inquit, gaudeo. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Reguli reiciendam; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Nemo igitur esse beatus potest.
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quare ad ea primum, si videtur; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sed nimis multa. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Iam contemni non poteris. Omnia peccata paria dicitis. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.
Quod iam a me expectare noli. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Iam contemni non poteris. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Cave putes quicquam esse verius. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Cur, nisi quod turpis oratio est?
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sed quod proximum fuit non vidit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eiusdem modi? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Falli igitur possumus. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Duo Reges: constructio interrete. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Qui est in parvis malis. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Contineo me ab exemplis. Pollicetur certe. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Duo Reges: constructio interrete.
Magna laus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Hos contra singulos dici est melius. Sin aliud quid voles, postea. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Laboro autem non sine causa; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Dici enim nihil potest verius. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Polycratem Samium felicem appellabant. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
