Episode 48
Making a Sure Bet: Optionality, Decision Making, and How to Embrace Uncertainty | Annie Duke
Episode 48
Annie Duke
Making a Sure Bet: Optionality, Decision Making, and How to Embrace Uncertainty | Annie Duke
summary
We make millions of decisions over the course of our lives. Most of these seem to be small and of little consequence, and so we make our choices and act with little care or thought. Other decisions require more care and consideration, as their significance will, for better or worse, have a lasting impact on our life: What job offer to accept, what life partner to choose, how to invest in retirement.
When faced with these truly important decisions, many people become crippled by their fear and doubt. What if it’s a bad prediction? What if I am missing information, and so my choice is wrong? Often, such fears have a cascade effect, they trickle down and impact our ability to make even the smallest judgement, leaving us paralyzed.
However, there is a way to increase the likelihood that we’re making a sure bet.
According to Annie Duke, a World Series of Poker champion and the author of Thinking in Bets: Making Smarter Decisions When You Don’t Have All the Facts, regardless of whether the choice is small or large, the key to solid decision-making rests in our ability to shift our thinking from a need for absolute certainty to “a goal of accurately assessing what you know and what you don’t.” In other words, people need to look at every decision as though it were a bet.
Ultimately, Duke argues that by adopting this way of thinking — by assessing how sure we are of something, tracing the possible outcomes, and analyzing the odds of failure — we can ensure long-term success for ourselves, our loved ones, and our business partners.
Calling on her degrees in behavioral and cognitive psychology, and her years of experience in professional poker, throughout the episode, Duke speaks with host Demetri Kofinas about how we can eliminate fear and unproductive emotions from our decision-making processes, embrace uncertainty, and make better decisions.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation on Facebook, Instagram, and Twitter at @hiddenforcespod
bio
Annie Duke is an experienced corporate speaker and consultant on the behavior of decision making.
On February 6, 2018, Annie’s first book for general audiences, “Thinking in Bets: Making Smarter Decisions When You Don’t Have All the Facts” was released by Portfolio, an imprint of Penguin Random House.
As a former professional poker player, she won more than $4 million in tournament poker. She has won a World Series of Poker bracelet, the World Series of Poker Tournament of Champions, and the NBC National Poker Heads-Up Championship.
She has written five books, raised four children and raised more than $18 million for charities. Annie is a cofounder of HowIDecide.org, a member of the National Board of After-School All-Stars and a member of the NationSwell Council.
In 2016 she joined the board of directors of the Franklin Institute, one of America’s oldest and greatest museums. She has also won a televised championship in rock-paper-scissors.
Connect with Annie on Facebook, Twitter, YouTube or LinkedIn. Her website is: www.AnnieDuke.com where you can also sign up for her newsletter or read her blog with her periodic analysis of all things data, pop culture, politics and more.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut aliquid scire se gaudeant? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod iam a me expectare noli. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quo modo autem philosophus loquitur?
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Quae cum essent dicta, discessimus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Sed tamen intellego quid velit.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Haeret in salebra. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Ita credo. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Si enim ad populum me vocas, eum. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Beatus sibi videtur esse moriens. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Summae mihi videtur inscitiae. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Cyrenaici quidem non recusant; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
extra material
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Duo Reges: constructio interrete. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Ut aliquid scire se gaudeant? Videsne quam sit magna dissensio? Itaque contra est, ac dicitis; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quo modo?
Quid est enim aliud esse versutum? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. At iam decimum annum in spelunca iacet.
Illa tamen simplicia, vestra versuta. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.
Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Istic sum, inquit. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At hoc in eo M. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Is es profecto tu. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Nos commodius agimus. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
