Episode 6
Space Warfare and the Weaponization of Outer Space | Joan Freese
Episode 6
Joan Freese
Space Warfare and the Weaponization of Outer Space | Joan Freese
summary
In this week’s episode of Hidden Forces, host Demetri Kofinas speaks with Joan Johnson-Freese about space warfare and the weaponization of outer space. Joan Freese is a professor of National Security Affairs at the US Naval War College. She’s been a faculty member at the Asia-Pacific Center for Security Studies and the Air War College, which emphasizes the employment of air, space, and cyberspace in joint operations. Professor Freese has also served on the Space Studies Board of the National Academies of Science and has often testified before Congress on matters of space warfare and space security. She is the author of multiple books on space warfare and space security, among them, Heavenly Ambitions: America’s Quest to Dominate Space, The Chinese Space Program: A Mystery Within a Maze, and her latest book, Space Warfare in the 21st Century.
In this episode, we go into outer space. We don’t just stay in the low earth orbit (LEO) of the international space station, but move all the way to high (HEO), geostationary orbits (GEO) more than twenty-six thousand miles (35,786 km) above the Earth’s equator, where some of our most valuable and vulnerable satellites operate. We look at what the United States, China, and Russia are doing in the area of space warfare. We look at what our militaries are doing to weaponization outer space. We learn about ASAT’s, Kinetic Orbital Strikes, and Kinetic Kill Vehicles. We learn that any significant use of anti-satellite technologies could create a wall of space debris around earth orbit so thick, that we would be unable to launch anything into space including satellites, our space station, and any space missions to Mars and beyond for generations. Any and all satellite communications would go dark. Global distribution networks – including our food supplies, energy, and transportation – would grind to a halt. The global banking and financial system would collapse. Our communication infrastructure would be devastated. The implications of space warfare are catastrophic, and yet, the public is largely unaware of the dangers orbiting right above our heads. It’s high time we take notice.
Producer & Host: Demetri Kofinas
Editor & Engineer: Stylianos Nicolaou
Join the conversation at @hiddenforcespod
bio
Joan Freese is a political scientist and professor of National Security Affairs specializing in international relations generally and space security specifically.
Professional Military Education and Women, Peace & Security. Author of multiple non-fiction books and articles, featured speaker at numerous national and international events, and experienced media consultant. Currently teaching at Naval War College in Newport, RI. Also teach at Harvard Extension and Summer Schools – courses on Globalization & US National Security, and Space & Security, Women, Peace & Security and Leadership in War & Peace. Most recent book is Educating American’s Military (2013), focusing on Professional Military Education at the nation’s War Colleges. Extensive travel, lecturing, working with students, in Asia, Africa, Latin America and Europe. A former member of the Space Studies Board of the National Academies of Science, and the Advisory Committee of the Secure World Foundation.
transcript
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur voluptas bonum. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Memini vero, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Age sane, inquam. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed residamus, inquit, si placet.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Facillimum id quidem est, inquam. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Full Episode
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. An hoc usque quaque, aliter in vita? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Duo Reges: constructio interrete.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Eaedem res maneant alio modo.
Peccata paria. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
intelligence report
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? At hoc in eo M. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo Reges: constructio interrete. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
At enim hic etiam dolore. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
related episodes
Video
content locked
or Subscribe to Access Premium Content
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid iudicant sensus? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Duo Reges: constructio interrete. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non potes, nisi retexueris illa.
Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Facillimum id quidem est, inquam. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Cur id non ita fit?
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;